ଦାଦନ ଦୁଃଖ

 ଘୋର ଅର୍ଥାଭାବ ଜଳୁନି ଚୁଲି 

 ରହିଲାଣି ପେଟ ଓଳିଏ ଖାଲି I

          ଅସହ୍ୟ ହେଉଛି ପେଟର ଭୋକ 

          ଆସିଗଲା ମାଡି ଗଭୀର ଦୁଃଖ l

ପିଲା ଛୁଆ ପତ୍ନୀ ଆଖିରେ ଲୁହ 

ବାପା ମାଆ ହୃଦୟେ ଭର୍ତ୍ତି କୋହ l

          ଦାଦନ ଖଟି ଆସିଥିଲି ଧାଇଁ 

         ଘର ଲୋକଙ୍କୁ ଦାନା ମୁଠେ ପାଇଁ l

 କିଛି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କରିବି 

 ଆନନ୍ଦରେ ସଂସାର ଚଳାଇବି I

            ବହୁ ବନ୍ଧୁ ମେଳରେ ଚାଲିଗଲି 

             ସଦା କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କଲି l

କାମ କରିଲେ ପାଉଣା ପାଇଲି 

ଦେହ ଅସୁସ୍ଥ ହେଲେ ହାତ ଖାଲି l

           ପାଇବା ଆଶାରେ ଦୁଇ ପଇସା 

          ବାହାରକୁ ଆସି ହେଲି ନିରାଶା l

ରୋଜଗାର ଠୁ ବେଶୀ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା 

ବଢି ବଢି ଗଲା ଆମ ଯାତନା l

            ଲାଗି ରହେ ଅଭାବ ଅନଟନ 

           ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦାୟକ ଆମ ଜୀବନ l

ଆମ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନେ ନାହିଁ କେହି ସାହା 

ବିପଦେ କହନ୍ତିନି ପଦେ ଆହା l

            ଗରୀବର ନାହିଁ ଟିକେ ସମ୍ମାନ 

           ମରଣ ବାଟ ଚାହିଁ ବିତେ ଦିନ l

କେଉଁ ଜନ୍ମ ପାପ ବୋଲି ଦାଦନ 

ସବୁଠି ହୁଏ ଭାରି ହୀନିମାନ l

            ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରମେ ଦେଶର ଉନ୍ନତି 

            ତଥାପି ସୁଧୁରୁନି ତାଙ୍କ ସ୍ଥିତି l

କାମ ମାଧ୍ୟମେ ଆମେ ସେବା କରି 

ଖୁସି ଭରି ଦେଉ ମନେ ସବୁରି l

         ନିଶ୍ଚେ ସେମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦେବା 

         ଦେଶ ପ୍ରଗତିରେ ସାମିଲ ହେବା l