ଚଉପଦୀ ଧର୍ମୀୟ - 63

ଚଉପଦୀ

ଭାଗ (63)

ରାଗ - ପଞ୍ଚମ ବିରାଜି - ଆଠତାଳ

(ଧର୍ମୀୟ ଓ ରାଗାନୁଗା ଭକ୍ତିମୂଳକ)

କିଶୋରୀମଣିଙ୍କ ମନ - ମାନରୁ ହେବାରୁ ମ୍ଳାନ

ମୋହନ ମୂରଲୀପାଣି ଜାଣି .

ମୁଞ୍ଚି ଅବିଳମ୍ବେ ରୁଷା - ହେବାପରି ଅଙ୍କଭୂଷା

କହନ୍ତି ସାକୁତ ଚାଟୁବାଣୀ

ରେ ମୃଦୁଳାଙ୍ଗୀ,

ନଉକରି କରିବାର ଦାସ - ନିତି ନିତି କରୁଥାଏ ଦୋଷ

ପ୍ରଭୁ ଯେବେ କରୁଥାଏ କ୍ଷମା - ପ୍ରସରଇ ନିରୁପମା-

ମୃତ-କର-ବରାବର ଯଶ (1)

ଦିବାରତ ଆଚରଣେ - କିବା ବ୍ରତ ନିଷ୍ଠା ରାଣେ

ନିବାରିବାରୁ କି ଘେନି କାହୁଁ

ଅନାଇଲା ପରି ବିଶ୍ୱମ୍ଭରାକୁ ଦୁର୍ଗୁଣ ନିଃସ୍ୱ

ବିଶ୍ୱାସୀ ଜନକୁ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ

ରେ ରସାଳସା,

ଦଣ୍ଡିବୁ ତୁ ଅବଶ୍ୟ ମୁଁ ଜାଣେ - ନ ଦଣ୍ଡ ମାତ୍ରକ ଫୁଲବାଣେ

ତୋ କରେ ଯେଉଁ ଦଣ୍ଡନ - ସେ ମୋ ବିଗ୍ରହ ମଣ୍ଡନ-

ମଣି ବୋଲି ମନକୁ ମୁଁ ଆଣେ (2)

ସତେ ମୁଁ ଦୋଷର ସୀମା - ରତିପ୍ରତିମା ତୁ କ୍ଷମା-

କରିଛୁ କି ଆଣ ମାନସକୁ

କହିଲେ କୁନ୍ଦ-ଦଶନା-ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇବୁ ସିନା

ଦଣ୍ଡ ବଳିପଡିଛି ଦୋଷକୁ

ରେ ଶୋଭାନିଧି,

କୁଚଗିରି ମଧ୍ୟେ ରଖି ରୁନ୍ଧି - ନିଜ ଭୁଜପାଶେ ଦୃଢେ ବାନ୍ଧି-

ପକାଇ ଦେବାରେ ନିଶା - ଗୋଟିଯାକ ଯେଉଁ ଦଶା

ବସନ ସରିକି ନାହିଁ ପିନ୍ଧି (3)

ଚିବୁକ, ଅଧର, ଗଣ୍ଡ ଦଶନରେ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ

କରିଛି କି ନାହିଁ ସତକହ

                          କରରୁ ହ ଶିତକୁନ୍ତ - ମୂନରେ ଜୀବିତ ମିତ,

ଚିରି ପକାଉଛୁ ମୋର ଦେହ

ରେ ବାଳାମଣି,

ଉଭାନେ ପକାଇ ତଳେ ମୋତେ ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ - ଉରଜ ପରବତେ

ଅକରୁଣ ହୋଇ ଭର -ଛେଚି ପକାଉ ଯେ ମୋର

ନାହିଁ କି ଅଳପ ହେଲେ ଚିତ୍ତେ (4)

ମୋତେ ଅଚେତନ ଦେଖି ଶରଦଚନ୍ଦ୍ରମାମୁଖୀ

ରତାମ୍ବରୁ କିସଟି ପିଆଉ

ସଚେତ ହୋଇଲେ ପୁଣି - ପ୍ରହାରିବି ବୋଲି ମଣି

କର୍ଣ୍ଣ ଫୁଙ୍କି ପରା ତୁ ଜୀଆଉ

ରେ କଳାବତୀ,

ସହିଥାଏ ଯେ ଏତେ ଫଜିତ - ସେ କି ହୁଏ ଦଣ୍ଡକୁ ଲଜ୍ଜିତ

କଲେ ହେଲେ ତୁ ଅନ୍ତର - କ୍ଷମା ସରସୀରେ ତୋର

ଅନାରତେ ରହିବି ମଜ୍ଜି ତ (5)

ଅଷ୍ଟଦୁର୍ଗ ଧରାପତି - ଶ୍ୟାମଚନ୍ଦ୍ର ପଦେ ନିତି

ବନ୍ଦି ମହା ଆନନ୍ଦରେ ଭାଷେ, -

ଏପରି ସରସତର ଚାତୁର୍ଯ୍ୟ ଗର୍ଭଦ ଗିର

ଚୁମ୍ବିଦେଲେ ଯହୁଁ ଶ୍ରୁତିପାଶେ

ସେ ବିମ୍ବାଧରା

ସମ୍ଭାଳି ନପାରି ଅଟ୍ଟହାସେ - ଘନସାର ପରାଗ ବରଷେ

ଘନେ ଶମ୍ପାପରି ସ୍ନେହେ - ମିଶି ଘନଶ୍ୟାମ ଦେହେ

ମଣ୍ଡିଲେ ଯମୁନା ତଟ ରସେ (6)

କବିସୂର୍ଯ୍ୟ ବଳଦେବ ରଥ