ଚଉପଦୀ (143)

ଚଉପଦୀ

(143)

ରାଗ – ଘଣ୍ଟାରବ- ଝୁଲା

ଯା ର ମନ ଯହିଁକି ରସେ,

ତା’ର ବିନା ତାକୁ ଆନ ନ ଦିଶେ (ଘୋଷା)

ଦୁଷ୍ଟଚକ୍ର ନକ୍ରାଦି ଥିଲେ,

ନିଦାଘ ତପନ ତାପରେ ମଲେ

ଥିଲେ ହେଲେ ଧୀବର ଜାଲେ

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୀନ ଜଳକୁ ଭୁଲେ (1)

ପାଶେ ଥିଲେ ସୁର-ସରିତ,

ବଳଇ କି ତହିଁ ଚାତକ ଚିତ୍ତ ?

ହେଲେ ହେଲେ ଅତି ଆରତ

ଘନ ଜଳ ସିନା ତାର ଜୀବିତ (2)

ଦେଖ ପତଙ୍ଗକୁ କେମନ୍ତ,

ଅନଳ ପାଶକୁ ଧାଏଁ ନିରତ,

ଗଲେ ହେଲେ ତାର ଜୀବ ତ

ଶୋଚନା ଥାଏ କି ତାର କିଞ୍ଚିତ (3)

କବିରବି ବୋଲେ ଏ ଭାବ,

ଯେ ଯେତେ କହିଲେ କିସ ହୋଇବ ?

ଯାହାର ଯେମନ୍ତେ ସ୍ୱଭାବ

ପ୍ରାଣ ଗଲେ ହେଲେ ଛାଡେ କି ଭାବ? (4)

କବିସୂର୍ଯ୍ୟ ବଳଦେବ ରଥ