ଚଟାଣ ଓ ଚାଦର

ପ୍ରଶସ୍ତ ଚଟାଣ ,ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବକ୍ଷରେ ବିଛାଡି 

   ଦେଲା ଚାଦର

କିଏ ଜାଗ୍ରତ କିଏ ସେ ସୁପ୍ତ 

  ନିଘା ନଥାଏ ତାହାର l

କିଏ ଗୁନ୍ଥି ଥାଏ ସ୍ମୃତିର ଗଜରା

  ସେଇ ଚାଦର ଉପରେ

ଉଠିଲା ଚାଦର ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିଲା

  ତଥାପି ଗୁନ୍ଥା ନ ସରେ l

ନାକ ଯାଏଁ ଟେକି ଦେଶୀ ନାଲି ପାଣି

  ଦାଦନିଆ ଫେରୁଥାଏ

ନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ କାଠ ଗଡା ପରି

  ଚାଦରରେ ପଡ଼ିଯାଏ l

ସୁରା ବାସ୍ନା ସହ ଅତର ମହକ

   ରାତି ମଖମଲ ଶେଯ

ଚେତା ଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ଶୋଇ ଯାଏ ଭୋଗି

 ଦେଖେନି ପ୍ରାଚୀ ସୁରୁଜ l 

ନୀଡ଼ ଛାଡ଼ି ପକ୍ଷୀ କାହିଁ କେତେ ଦୂର 

ଆକାଶରେ ଉଡିଲେଣି

କେତେ ବେଳରୁ ସେ ଚାଦର ଗଲାଣି

    କେବେ ସେ ଭୋଗି ଦେଖିନି ।

ଚାଦର ଉଠିବ ଝରକା ଫାଙ୍କକୁ

  ରୋଗୀ ରହି ଥାଏ ଚାହିଁ

କଡ ଲେଉଟାଇ ବେଳ ସରୁ ନାହିଁ

  ଉପଶମ ହୋଇ ନାହିଁଁ । 

ତପୀ ବସିଛି ସେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଚାଦରେ

   ସିଏ ପରା ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ

ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିବା ଆଗରୁ ଚାଦର

  ତପୀଠୁ ନିଏ ମେଲାଣି l

ତାରା ଚନ୍ଦ୍ରିକାର ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି 

  ଆଲୋକର ସମାରୋହ

ପ୍ରତିଫଳିତ ସେ ହେଉଛି ବକ୍ଷରେ

  ଲଗାଇଛି କେତେ ମୋହ ।

ସୃଷ୍ଟି ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ବିଞ୍ଚେ ସେ ଚାଦର

  ପ୍ରଶସ୍ତ ଚଟାଣଟିରେ

କେ କହି ପାରିବ କେଉଁ ଚଟାଣରେ