ଚଲାପଥ

ଜୀବନରଥ ସବୁ ଦିନେ ବୋଧହୁଏ ସେମିତି

କେବେ ବିସ୍ମୟ ଅବଶୋଷ ତ କେବେ ପୁଲକ ଆଶ୍ବସ୍ତି,

ଅଣଚାଶ ନିଃଶ୍ବାସ ବାହାରି ଆସେ ଏଠି ସନ୍ତାପରେ

ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖା ଟପି,ଲୁହ ଓ ହସକୁ ଥଇଥାନ କରିବାରେ

ଏ ପଥରେ ସବୁ ସମୟରେ ନୀଳ ନିଆଁର ଅସମ୍ଭବ ତାତି

ଆକାଶର ଅର୍ଦ୍ଧଦଗ୍ଧ ଅନ୍ଧାରେ ସହଜେ ପାହେନା ରାତି,

ନା ମିଳେ ଜହ୍ନପଖଳା ଆଶ୍ବାସନା ନା ପ୍ରଭାତର ପ୍ରୀତି

ନୀରବ କୋଳାହଳ ଭିତରେ ହିଁ ଚାଲେ ଜୀବନର ଗତି ,

କେତେବେଳେ କେମିତି ହାତ ଧରି ଡାକିନିଏ ସମୟ,

ଜୀବନକୁ, ନଈକୂଳ ତଟାମୂଳ ଫୁଲ ଫଗୁଣର ପଥେ,

ଆଶା ଆବେଗରେ ବାହୁ ଆଲିଙ୍ଗନରେ ଝୁମିବାକୁ

ନିଜର ଅସୁମାରୀ ଇଛା ଆକାଂକ୍ଷାକୁ ନେଇ ସାଥେ ,

ତଥାପି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଚିରକାଳ ଅପହଞ୍ଚ ଏ ଚଲାପଥର

ନା ଅଛି କୂଳ କିନାରା ନା ପରିମାପ ଦୈର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥର

ଛଳନାର ଚକ୍ରବ୍ୟୁହରେ ଆବଦ୍ଧ ଏଠି ପ୍ରତିଟି ଛକ

ମୁକ୍ତିର ପଥ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ଯେଉଁଠି ଆସେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ।