ଚିତ୍ରିଣୀ ଗୋ ତୁମେ

ତୁମ ପରଶର ମହୁଲି ନିଶାରେ

    ମନ ହୁଏ ଆନମନା ,

ଲବଣୀରେ ଗଢା  ତୁମ ତନୁ ଲତା

    ତୁମେହିଁ ଚିର ଯୌବନା ।

ଚାହାଣୀରେ ତୁମ  ମାଦକ ଭରିଛି

    କଣ୍ଠରେ କୋଇଲି ତାନ ,

ନାଲି ଅଳତାରେ ପାଦର ପାଉଁଜି

     ଶବଦେ ଝୁମଇଁ ମନ ।

ହରିଣୀ ଚାଲିରେ  ଚପଳା ଚମକେ

    ତୁମେ'ତ ଜଗତଜିତା ,

ସତେକି ଯେମିତି ଅଟକି ଯାଇଛି

     ଯୌବନର ଉଦ୍ଦାମତା ।

ଆ'ଗୋ ସୁନା ଗୋରୀ ତନୁକୁ ପଖାଳି

     ପିନ୍ଧିଅଛ ଝୀନବାସ ,

ରୂପେଲି ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ କବରୀରେ ତୁମ

     ଲୋଟିଅଛି ଘନ କେଶ ।

କିଏସେ ବୋଳିଛି  ତନୁରେ ତୁମରି

     ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ ଛିଟା ,

ଆ'ଗୋ ସୁକୁମାରୀ ଚିତ୍ରିଣୀ ଗୋ' ତୁମେ

     ତୁମେ ହିଁ ଚିର ଇପ୍ସିତା ।