ଚିହ୍ନି ରଖ ସବୁ ମିଛ ସ୍ୱରୂପ

କେବେ ବି ଅବଳା, ଦୂର୍ବଳା, 

ଲତା, ନଥିଲା ନାରୀ 

ତାହା ପୁରୁଷକୈନ୍ଦ୍ରିକ ସମାଜ

ମନରେ ଅଛି ଧରି ।

ବନିତା ତ ସ୍ବୟଂସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ, ଛିଡା 

ହୁଏ ନିଜ ଗୋଡରେ

ପାରଙ୍ଗମ ସେ ଗୃହ କାମ, କଳା 

କୌଶଳ, ଯୁଦ୍ଧ ସବୁରେ ।

ଗୁଣ, ଜ୍ଞାନ, ମାନ, ରୁଚି ଅରୁଚି, 

ପ୍ରୀତି ଅପ୍ରୀତିରେ

ସେ ପୁରୁଷ ସହ ସମାନ, ପ୍ରଭେଦ 

ନାହିଁ କେଉଁଥିରେ ।

ସରଳିଆ ପଣରୁ ନାରୀ ଅବାଟେ 

ତାର ପାଦ ଖସାଏ

ଇଜ୍ଜତ, ମହତ, ହୁଏ ଭୁଲୁଣ୍ଠିତ, 

ସେ ଲୋକ ହସା ହୁଏ ।

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ସମାନତା ଅଟେ

ଏକ ମାନବିକ ଅଧିକାର

ସେଥିପାଇଁ ସମ୍ବିଧାନ, ସମାନତା 

ଦେଇଛି ନାରୀ ପୁରୁଷର ।

ଆଧୁନିକତା, ନାରୀ ସ୍ୱାଧୀନତା, 

ନୁହେଁ ଛନ୍ଦ ଅବା ପ୍ରତାରଣା,

ଲଭିବାକୁ ସୁଖ, ହୃଦୟରେ ଦେବାକୁ

ଲେପ ମିଛ ଓ ବାହାନା ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଲମ୍ପଟି ପୁରୁଷ ପ୍ରେମେ

ଉଡ଼ାପକ୍ଷୀ, ଉଡ଼ିଯାଏ ଅବାଟରେ

ଖାଣ୍ଟିସୁନା କହି, ସରଳ ମନକୁ ମୋହି,

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଆଦରି ବରେ ।

ଜାଗ୍ରତ ହୁଅ ହେ ଯେତେ ମାଆ 

ଭଉଣୀ ମୋ ଦେଶର 

ନସହିବୁ ଭୃଣ ହତ୍ଯା ଓ ନାରୀ ଉପରେ 

ହେଉଛି ଯେତେ ଅତ୍ଯାଚାର ।

ଚିହ୍ନି ରଖ ସବୁ ମିଛ ସ୍ୱରୂପ, ଯେତେ

ଗଡାନ୍ତି କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା ଲୁହ, 

ଜାଣି ରଖ ସେହି ପାଷାଣ୍ଡ,

ଅଜ୍ଞାନୀମାନଙ୍କୁ, ବୁଲୁଛନ୍ତି ଅହରହ ।

ସମସ୍ତ ଅତ୍ଯାଚାର ବିରୋଧରେ 

କରନ୍ତୁ ସର୍ବେ ଲଢେଇ

ରୋଷେଇ ଶାଳରୁ ସଂସଦ ଭବନ 

ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଥାଉ ପ୍ରଭାବ ରହି ।