ଛଳନା

ଭସାବାଦଲର ସମ ଶୂନ୍ୟେଶୂନ୍ୟେ

ଯାଏନାହିଁ ଭାସି  

ପ୍ରେମ ହୁଏ ରସ ସିକ୍ତ ପୁଣି ଘନୀଭୂତ,

କଳ କଳ ନିନାଦରେ ସୁମଧୁର ଛଳଛଳ ଧାରା

ସୃଜନ ପ୍ରତିପାଳନେ ହୁଏ ପରିପୃକ୍ତ ।

ହାସ୍ୟ ଲାସ୍ୟ ପ୍ରୀତିପ୍ରଦ ଉତ୍ସାହ ପୁଲକେ

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଦିନରାତି ସହଭାଗେ ବିତେ,

ହାତରେ ମିଶାଇ ହାତ ଚାଲିବାକୁ ହୁଏ ବାଟ

ଦେହ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସିନା ମନପ୍ରାଣ ଏକେ ।

ରଙ୍ଗ ରସ ସୁପ୍ରୟୋଗେ ଚଞ୍ଚଳେ ଜୀବନ

ଚପଳେ ସୁନ୍ଦର ମତି ବିଭୋରେ ବାସନା,

ନିତ୍ୟ ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ କମଳ ସଦୃଶ

ସ୍ଫୁରେ ପ୍ରେମ ସୋହାଗର ଅମୃତ ଭାବନା ।

ଚିରନ୍ତନ ପ୍ରେମ ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି

ଅନୁଭବ ସିଦ୍ଧ ମାତ୍ର ନୁହଁ ସଙ୍କଳ୍ପନା,

ଉତ୍ତମ ବାସ ଭୂଷଣ ପ୍ରାୟକ ଛଳ ରଙ୍ଗ ରସ

ପରିପୁଟେ ସମୁଜ୍ଜ୍ୱଳେ ଜୀବନ ସାଧନା ।