ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ

ମଣିଷ ମନର ଅହମିକା ଯେତେ

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ

ଖରା ଚାଲିଗଲେ ଛାଇବି ନଥିବ

ଡାକୁ ଥିବ ଧୀରେ କାଳ l

 

ତୁଚ୍ଛା ଗର୍ବ ଦମ୍ଭ କେହି ନୁହେଁ କା'ର

ମାୟା ମରୀଚିକା ଖେଳ

ସଭିଏଁ ତ ଏଠି ସୁଖର ସାରଥୀ

ଦୁଃଖୀ ପାଇଁ ନାହିଁ ବେଳ l

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଏହି ମଣିଷ ମନଟା

ପଶୁ ଠାରୁ ହୀନ କ୍ରୁର

ନରକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗିଲେବି ସେତ

ଛାଡେନି ହିଂସାର ଖେଳ l

ଗୀର୍ଜା, ଗୁରୁଦ୍ୱାର, ମନ୍ଦିର,ମସଜିଦ

ସବୁଠି ଭକତ ଭିଡ଼

ନାହିଁ ଭକ୍ତି ଭାବ ତ୍ୟାଗର ପ୍ରତୀକ

ବିଗିଡ଼ିଲେ ଢେଲା ମାଡ଼ l

କିଏସେ ମାରୁଛି, କିଏବା ମରୁଛି

ସେ ପାଇଁକି ନାହିଁ ଚିନ୍ତା

ଵିପଦୁ କାହାକୁ ଉଦ୍ଧାରିବା ପାଇଁ

ନାହିଁ କା'ର ଶୁଭ ବାର୍ତ୍ତା&nb

Advertisement

sp;l

ତଥାପି ମଣିଷ ଖୋଜୁଛି ଦରବ

ପୀଡିତ ଜନଙ୍କ ଠାରୁ

ଟଙ୍କା, ସୁନା ଅବା ଦାମିକା ଜିନିଷ

ମିଳିବ କି କା'ପାଖରୁ l

ଲୁଣ୍ଠନକାରୀ ଠୁ ଆହୁରି ନିଷ୍ଠୁର

ସଭ୍ୟ ଏ ମଣିଷ ଜାତି

ଦୁଃଖୀର ଦୁଃଖ କୁ ସହିସେ ପାରୁଛି

ରକତ ଉଠୁନି ତାତି l

ହୃଦୟେ ଯାହାର ନାହିଁ ଦୟା କ୍ଷମା

ସିଏକି ମଣିଷେ ଗଣା

ଈଶ୍ୱର ସୃଷ୍ଟିରେ ଏ ମର ସଂସାରେ

ସତେକି ସେ ବାଟ ବଣା l

ଦମ୍ଭ ଅହଂକାର କିଛି ନୁହେଁ ସାର

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ଆଦେଶ ବଳେ

ଅତୁଟ ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଭୁ ଆରାଧନା

ଚାଲ ଧରି କର୍ମ ସ୍ଥଳେ l

ଜନ୍ମଠୁ ମରଣ କଥା ଦି ଦିନର

ସବୁ ପରା କ୍ଷଣ ସ୍ଥାୟୀ

ସେଵା,ଧର୍ମ, କର୍ମ ସଙ୍ଗେ ଥିବ ଯା'ର

ସେହି ହେବ କାଳ ଜୟୀ  l