ଛାଇ ଆଲୁଅ ଖେଳ

ଜୀବନ ଖେଳୁଛି ଛାଇ ଆଲୁଅ ଖେଳ

କେବେ ସୁଖ କେବେ ଦୁଃଖର

କେବେ ସାଉଁଟେ ଖୁସି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ସବୁ

କେବେ ମାଡିଆସେ ଦୁଃଖ ଜୁଆର ।

ଜୀବନର ପଶାପାଲି ଖେଳ ଭିତରେ

ବାଜି ଲାଗିଛି ସମୟ ଆୟୁଷ

ଜିତିବାର ବାଟ ନାହିଁ ତାହା ସଙ୍ଗେ

ତଥାପି ଗୋଟାଏ ବଞ୍ଚିବା ସାହାସ ।

ଏନ୍ତୁଡି ଶାଳରୁ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ

ସରିଯାଏ ମଶାଣି ଭୁଇଁରେ

ବାକି ଜୀବନ ହନ୍ତସନ୍ତ ହୁଏ ପଡି

ମିଛ ମୋହ ମାୟା ସଂସାରେ ।

ଏଇତ ଜୀବନ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର

ଜିଇଁବାକୁ ସମୟ ନଥାଏ

ବଞ୍ଚିବାର ମିଛ ଅଭିନୟ କରିବା ପଛରେ

କାଳ ଜଗି ବସିଥାଏ ।

ନିଜେ ଜଳି ଜଳି ଅରଜିଲୁ ଯାହା

ସୁଖ ପାଇଁ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି

ମରିଗଲା ପରେ କାମରେ ଆସେନି

କେବଳ ତାହା ମୃତ୍ୟୁ ବିପତ୍ତି ।

ମିଛ ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର କରୁ ଦେଖାଇ ସଭିଙ୍କୁ

ନିଜ କଙ୍କାଳ ଛାତି

କେତେ ଅନ୍ୟାୟ ଅବିଚାର କରିଛୁ ଜୀବନେ

ନିଜ ବିବେକ ତାହାର ସାକ୍ଷୀ ।

ସମୟ ସରିବା ଆଗରୁ ସଜାଗ ହୁଅରେ

ଆରେ ମୂଢ ପାପି ଗଣ

ଆୟୁଷ ସରିଲେ ସାଥିରେ କେହି ନ ରହିବେ

ରହିବନି ତୁମ ପଣ ।