ଛାଡିବାନି କେବେ ବାସ୍ତବିକତା

ସରବ ସୃଷ୍ଟିର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଲେ 

ବିଲୟ ତ ଦିନେ ନା ହେବ

ଜାଣିଛକି ତୁମ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ବକୁ, ନିଜକୁ

କେବେ ଚିହ୍ନି ପାରିବ |୧|

ବୁଝେନି କେବେ ସମୟ, ହାରି ଯାଇ 

ପାର ଅବା ଜିତି ଯାଇ ପାର 

ବାଟ ତଜାଣି, କୁହ ହେ ମଣିଷ ଜାତି, 

ତୁମେ ଯିବ କେତେ ଦୂର |୨|

କାମନା ରହିବ, ସପନ ରହିବ, ସବୁ 

କି କୁହ ପୂରଣ ହେବ,

ସମୟ ଅପେକ୍ଷା କରେନି, କାଚ଼କୁ 

ଭାଙ୍ଗି ହୀରାର ଗୁଣ କି ପାଇବ |୩|

ଆଲୁଅର ଆର ପାଖ ଓ କାଲି କଅଣ 

ହେବ, ଦେଖି କି କିଏ ପାରିବ

କର୍ମ କରି ଚାଲିବା, ଶୋଚନା କରିବାନି, 

ମନ ଅବଶୋଷ କଲେ କଅଣ ହେବ |୪|

ଜୁଳୁଜୁଳା ପୋକ କୋଟିଏ ଚାହିଁଲେ 

ସୁରୁଜ ସମାନ କେବେ ନୋହିବ

ନିଜକୁ ଉପଲବ୍ଧି କରି, ଚାଲିବା ଆଗେଇ, 

ନିଜ କର୍ମକର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ, ହିତକର ହେବ |୫|

ନିଆଁର ରଙ୍ଗଟା ଯେତେ ବଦଳେଇବାକୁ 

ଚାହିଁଲେ ଛାଡିବକି ତାର ବାସ୍ତବିକତା

ସହନଶୀଳତା ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସଦା ମଣିଷକୁ 

କରେ ଶିଶୁ ସଦୃଶ ପବିତ୍ରତା |୬|

ସତ୍ୟ ବଚନ, ଫଗୁଣକୁ ସିନା ବୁଝଇ କୋଇଲି

କାଉର କି ଯାଏ ଆସେ,

ଜାଣିଛେ ସମସ୍ତେ ବରଷା ନ ହେଲେ ଚାତକ 

ପକ୍ଷୀଟା ମରେ ସିନା ଦୁଃଖେ ଶୋଷେ |୭|

ଏଇ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚେ ଅନୁଭବ କରିଛେ, ଶତ ଧୌତେନ 

ବଦଳି ଯାଏନି ରଙ୍ଗ ଅଙ୍ଗାରର 

ଅଭ୍ୟାସେ ମିଛୁଆ ଯିଏ, ବାସ୍ତବରେ ବଡ ବଡ କଥା

କୁହେ, ଯାହା ଅଭିନୟ ତାହାର |୮|

 

ମହତ ଜନର ଆନ ହିତ ଚିନ୍ତା, ସଂସାରର ହିତେ

ସର୍ବଦା ଅନ୍ତରେ ହୁଏ ସେ ଭାଳି,

ଯେଉଁ ଲୋକ ବିଶ୍ୱହିତରେ ନିହିତ, ଆପଣାର କର୍ମ  

ଧର୍ମ ବିଚାରେ, ଆଚାରରେ ରଖେ ତୋଳି |୯|