ଛଅ ଋତୁ

ବର୍ଷକ ଅଟେ ବାରଟି ମାସ

ଛଅ ମାଉସୀ ଋତୁ

କିଏ ତ ରାଗି ସୁନ୍ଦର ଶାନ୍ତ

କରେ କେ କୁତୁକୁତୁ ।

ବୈଶାଖ ଜ୍ୟେଷ୍ଠେ ପ୍ରବଳ ଗ୍ରୀଷ୍ମ

ଲାଗଇ ଭାରି ଶୋଷ

ପିଇବା ଭଲ ଦହି ଓ ପଣା

ଲେମ୍ବୁର ସରବତ ।

ଆକାଶେ ଢାଙ୍କେ କଳା ବାଦଲ

ଆଷାଢ଼ ଶିରାବଣେ

ନଈ ପୋଖରୀ ଜଳରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ବେଙ୍ଗ ର ରଡ଼ି ଶୁଭେ ।

ଭାଦ୍ର ଆଶ୍ୱିନେ ନିର୍ମଳ ଶୋଭା

ଶରତ ଋତୁ ଆସେ

ଆକାଶେ ଭାସେ ଧଳା ବଉଦ

କାଶତଣ୍ଡୀ ତ ହସେ ।

ରାତି ସକାଳୁ ପଡ଼େ କାକର

କାର୍ତ୍ତିକ ମାର୍ଗଶିରେ

ଶୁଦ୍ଧ ଓ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଋତୁ ହେମନ୍ତ

ବିତଇ ଧର୍ମ ପୁଣ୍ୟେ ।

ପୌଷମାଘେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଶୀତ

ଦେହ ଉଠଇ ଥରି

ଚନ୍ଦନ ପରି ଲାଗଇ ଖରା

ନିଆଁ ପୁଅନ୍ତି ବସି ।

ଫଗୁଣ ଚୈତ୍ର ମଧୁ ବସନ୍ତ

ଋତୁରାଜ ରେ ରଙ୍ଗ

କୋଇଲି ଗାଏ ବାସ ମହକେ

ଚହଟେ ଚଉଦିଗ ।

ମାଆଙ୍କ ପରି ଛଅ ମାଉସୀ

ସୁନ୍ଦର ଛଅ ଋତୁ

ଶୁଣାନ୍ତି କେତେ ନୂଆ ବାରତା

ଆପଣା ମଣୁ ତାଙ୍କୁ ।