ଓଡିଶାରେ ଦଣ୍ଡନୃତ୍ୟ

ଆମରି ଓଡିଶା ସବୁଠୁ ବଢିଆ 

ଆମ ପାଇଁ ଆମେ ଧନ୍ୟ

ସମାଜ ଭିତରେ ଏକ ଡୋରେ ବନ୍ଧା 

ଦେଉଅଛୁ ଆମେ ମାନ୍ୟ । 

ଓଡିଶା ମାଟିରେ ଜନମି ଆମେରେ

ଭାଇ ଚାଚା ଅଛି ଆମ

ଭେଦଭାବ ନାହିଁ ଆମରି ଭିତରେ 

ରଖିଛୁଁ ଆମରି ନାମ । 

ସାରା ଓଡିଶାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନେ 

ଉଡାଉ ଖୁସିର ଧ୍ୱଜା 

ବାର ମାସେ ତେର ପରବ ମନେଇ

ଖୁସିରେ ମନାଉ ମଜା । 

ତେତିଶ କୋଟି ଦେବା ଦେବି ନାମେ

କରିଥାଉ ଆମେ ପୂଜା

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭକ୍ତି ସହ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିକି

କରିଥାଉ ଆମେ ମଜା । 

କ୍ରମ ଅନୁଯାୟୀ ବାର ମାସ ଯାକ

ପଡେ ଦେବା ଦେବୀ ପୂଜା

ଆନନ୍ଦ ମୋଉଜେ ସମସ୍ତେ ମିଶିକି

କରିଥାନ୍ତି ସାଜ ସଜ୍ଜା । 

ପରବ ପର୍ବାଣି କେତେ ଆଡମ୍ବରେ

ଧୁମ ଧାମ ସହକାରେ

ମନ ମଉଜରେ ସମସ୍ତେ ରୁହନ୍ତି

ନିଜ ନିଜ ପରିବାରେ । 

ବୈଶାଖ ମାସର ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତିରେ

ହୁଅଇ ଝାମୁ ଯାତରା

ଡଣ୍ଡନୃତ୍ୟକାରୀ ସଭିଙ୍କ ମଙ୍ଗଳେ

ହୁଅନ୍ତି ପରା ସାହାରା । 

ନିଷ୍ଠା ସହକାରେ ଉପବାସ ରହି

ମଧ୍ୟାହ୍ନେ ହୁଅଇ ପୂଜା

ଜଳନ୍ତା ନିଆରେ ଚାଲି ଯାଇଥାନ୍ତି 

କରି ତାକୁ ସାଜସଜ୍ଜା । 

ଦଣ୍ଡନୃତ୍ୟ କରି ଦେବୀଙ୍କୁ ବୋହିଣ 

ଆରାମରେ ହୁଏ ପାରି

ଦେଖଣାହାରୀ ଆଚମ୍ବିତ ହୋଇ

ଡାକିଥାନ୍ତି ହରି ହରି । 

ସଭିଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ କାମନା ପାଇଁ କି 

ସବୁଠାରେ ହୁଏ ପୂଜା 

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଭାବେ ମନାଇ ଥାଆନ୍ତି 

ଉଡାଇ ବିଜୟ ଧ୍ୱଜା । 

ସାରା ଓଡିଆଙ୍କ ଖୁସି ଦଣ୍ଡନୃତ୍ୟ 

ଅନେକରେ ଏକ ହୁଏ

ସୁଖଶାନ୍ତିରେ ରୁହନ୍ତି ସଭିଏଁ 

ମାଆଙ୍କ କୃପା ମିଳେ । 

ଗାଆଁରୁ ସହର ସବୁଠାରେ ହୁଏ 

ଏହା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ସତ୍ୟ 

ମାନବ ସମାଜ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ କି

କରାଯାଏ ଦଣ୍ଡନୃତ୍ୟ ।