ମନ ଅଗଣା

ମନ ଅଗଣାରେ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ଦୋଳି ଖେଳେ ନାନା ଭାବନା

ଆଶା ନିରଶାର ଘଟି ସମାହାର

କରାଇ ଉଦବିଘ୍ନ ମନା

ଦିଏ ଚେତାଇ

ଜୀବନ ସ୍ବରୂପ ଏମିତି

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅପୂର୍ଣ୍ଣରେ ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ

ମାନବ କରୁଥାଏ ଗତି ।

ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ସୁନ୍ଦର ହଟାଇ ଅନ୍ଧାର

ଜାଳିଲେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଦୀପ

ସତ୍ୟ, ଧର୍ମ, ନ୍ୟାୟ ଦୀପାବଳିମୟ

ଜୀବନ ହୋଇଲେ ବି ଧୂପ

ହୃଦ କନ୍ଦରୁ

ତମ, ଅଭିମାନ ଦୂରେଇ

ଦିଶିବ ସୁଦିଶା ମନରେ ଭରସା

ବିଶ୍ବାସକୁ କୋଳେ ଧରାଇ ।

ସେଠାବରେ ଯେବେ ହିଂସା, ଦ୍ବେଷ ତେବେ

ଅସତ୍ୟ, ଅଧର୍ମ, ଅନ୍ୟାୟ

ଦୃଢ଼ ହୃଦୟର ଭାଙ୍ଗଇ ପ୍ରାଚୀର

ମନ ତୋଳଇ ହାୟ ହାୟ

ଚିତ୍ତ ଅଶାନ୍ତେ

ପରିବେଶ ହରାଇ ଶାନ୍ତି

ଭ୍ରମରେ ଭ୍ରମିତ ସମ୍ପର୍କରେ କ୍ଷତ

ଅଧୋଗତିକୁ ଧାଏଁ ମତି ।

ସ୍ବଚ୍ଛ ବାତାୟନ ମୃଦୁ ଗୁଞ୍ଜରଣ

ଛୁଏଁ ଯେବେ ମନ ଅଗଣା

ପ୍ରାଣ ଉଲ୍ଲସିତ ମନ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ

ଶୁଭଇ ପାବନ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ସେହି ସ୍ଥାନରେ

ବିମୁଗ୍ଧ ବି ଆନ ଅନ୍ତର

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରିତି ପ୍ରଶାନ୍ତିର ଗୀତି 

ଗାଇ ତୋଳନ୍ତି ଖୁସିଘର ।