ଭାରି ବିଚିତ୍ର

ଭାରି ବିଚିତ୍ର ଦୁନିଆ କାହାକୁ ଭରସା ନାହିଁ

ଗଛରେ ଚଢ଼ାଇ ଚେର କାଟୁଥିବେ ରହି l

ସବୁ ଝଲସୁଥିବା ଜିନିଷ ସୁନା ନୁହେଁ

 ବଚନ ମଧୁର ହଳାହଳ ବିଷ ହୃଦୟେ ବହେ l

ଯାହାକୁ ମଣିବୁ ଅତି ଆପଣାର ବନ୍ଧୁ ତୁହି

ତୋହରି ପଛରେ ମାରୁଥିବେ ଛୁରା ସେହି l

ଉଡିବା ଯିଏ ଶିଖାଇଲେ ସାଜେ ଶତ୍ରୁ ତୋହରି 

 କାଟି ଦିଏ ଡେଣା କାଳ ବିଳମ୍ବ ନକରି l

ବିଚିତ୍ର ବୁଦ୍ଧି ଏ ମଣିଷ ଭିତରେ ଭରିଛି

ଯେଉଁ ସିଡ଼ି ଚଢି ଉପରକୁ ଗଲା ଭୁଲିଛି l

କହିବା କଥା ଯେ କଥାରେ ହିଁ ରହିଯାଉଛି

ନିଜ ମନମାନି କରିଦେଇ ନିଜର ବଡେଇ କରୁଛି l

ମଣିଷ କି ଆଜି ମଣିଷ ପଣିଆ ଖୋଜୁଛି

ପଶୁଟିଏ ଆଜି ସାହାଯ୍ୟର ମୂଲ ଦେଉଛି l

କେତେ ନୀତିବାଣୀ ସଦା ପଢି,ଶୁଣୁଛି

କାର୍ଯ୍ୟରେ ପରିଣତ ବେଳେ ସବୁ ଭୁଲିଯାଉଛି l