ଚାଲ ସଖୀ ଏକ ମନ୍ଦିର ତୋଳିବା

ଭାବିଛି ମୁଁ ତୁମ ଇଲାକାରେ ଏକ

ନୂଆ ରାଇଜ ଗଢିବି ,

ସେଇ ରାଇଜକୁ ତୁମ ଭାବନାର

ଫୁଲରେ ସଜେଇଦେବି ।

ମନ-ସାଗରର ବେଳାଭୂମିଠାରୁ

ଶାମୁକା ଗୋଟାଇ ଆଣି ,

ଗଢ଼ିଦେବି ଏକ ସୁନ୍ଦର ମନ୍ଦିର

ଛନ୍ଦି ତ୍ୟାଗର ରାଗିଣୀ ।

ତ୍ୟାଗ ଆଉ ଭୋଗ ଉଭୟେ ପ୍ରେମର

ଦୁଇ ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗି ପାଖୁଡା ,

ତ୍ୟାଗ ତା' ବାମାଙ୍ଗୀ ସଉତୁଣୀ ଗୁଣେ

ଭୋଗର ହୃଦୟ ଗଢ଼ା ।

ସେଦିନ ଦେଖିଲି ତୁମ ଅଗଣାରେ

କେତେ ଫୁଲ ପାରିଜାତ ,

ବହଳ ବହଳ ବାସନା ତାହାର

ମହକେ ମୋ' ମନ ପ୍ରୀତ ।

ଫୁଲ ଅଗଣାର ପଶ୍ଚିମ ଦୁଆରେ

କେତେ ଲାଜକୁଳୀ ଲତା ,

ସରମରେ ସିନା ସୁନ୍ଦରୀ ସାଜିଛି

ଲୁଚାଇ ତାହାରି ମଥା ।

ତୁଳସୀ ତୁଳସୀ ବାସ ଚହଟୁଛି

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ହସ ହସି ,

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ତୁମ ଲୁଚି ରହିଛି ଗୋ

ମୃଦୁ ସୁଗନ୍ଧା ତୁଳସୀ ।

ଚନ୍ଦନ କର୍ପୂର ରଙ୍ଗର ଅଵିର

ଖୋଜିବାକୁ ପଡ଼ିଲାନି ,

ତୁମରି ଆତ୍ମାରୁ ଝରି ପଡୁଅଛି

ହୋଇ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦାକିନୀ ।

ଚାଲ ସଖୀ ଏକ ମନ୍ଦିର ତୋଳିବା

ସେଇ ନୂଆ ରାଇଜରେ ,

ଶ୍ରଦ୍ଧାର ତୁଳସୀ ପ୍ରୀତିର କଳସୀ ,

ମନର ପଵିତ୍ରତାରେ ।

ପ୍ରଜାପତିମାନେ ପ୍ରହରୀ ସାଜିବେ

ନଥିବ ଭଅଁର ଭୟ ,

ଭଅଁରମାନେ ତ ଅବାଧ୍ୟ ବାଚାଳ

ଆମ ପ୍ରେମ ମଧୁମୟ ।

କୃପଣତା ନାହିଁ ଆମ ପ୍ରଣୟରେ

ନାହିଁ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା ଭାବ ,

ମଧୁ ଯାମିନୀର ପ୍ରତି ପ୍ରହରରେ

ମାନବୀୟ ଅନୁଭବ ।

ଆସ ସଖୀ ଆମ ମନ୍ଦିର ତୋଳିବା

ମାନବୀୟ ପ୍ରେମ ନେଇ ,

ନିଃସର୍ତ୍ତ, ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ,ତା' ଭିତ୍ତି ପ୍ରଶାନ୍ତ

ତ୍ୟାଗ-ଶିଳାରେ ସଜେଇ ।