ବର୍ଷା

ମେଘ ଅଭିସାରେ ମେଦୁର ର ନୃତ୍ୟ ଶ୍ରାବଣୀ ଆଖିରେ ଲୁହ

ସଜଳ ଜଳଦ କଜଳ ରେ ଆଙ୍କେ ବିରହୀ ମନରେ ମୋହ, 

ଟୁପୁରୁ ଟାପୁରୁ ବରଷା ବିନ୍ଦୁରେ ଜଳତରଙ୍ଗର  ଧ୍ୱନୀ

ରୋମାଞ୍ଚ ଜଗାଏ ଦେହ ଓ ମନରେ ନିଃଶବ୍ଦ ଏ ଅବନୀ, 

ଵାରିଦର ଦେହେ ବିଜୁଳି ଚମକ ରାତ୍ରିର ନୀରବତା 

ଅନ୍ଧକାର ରେ ସତେ ଅବା ଲାଗେ ମୃତ୍ୟୁର ଶୀତଳତା, 

ଭେକ ଡାହୁକର ସଙ୍ଗୀତର ଏକ ଅପୂର୍ବ ଶିହରଣ 

ବହିଯାଉଥିବା ଵାରିଧାରା ଦେହେ କଳକଳ ଗୁଞ୍ଜରଣ, 

ସତେ ଅବା ଲାଗେ ପ୍ରୀତି ପିଆସୀ ର ନୃତ୍ୟ ର ମଧୁର ଛନ୍ଦ

ଅବା କେଉଁ ଏକ ବିରହୀଣୀ ର ଏ ଗୁମୁରା ଗୁମୁରା କାନ୍ଦ, 

ଅବନୀ ମେଦିନୀ ପ୍ରଣୟରେ ରତ ତଟିନୀ ଉଛୁଳା ଦେହ 

ଶତ ତରଙ୍ଗକୁ ଛାତିରେ ଜାବୁଡି ସାଗରର ଉଠେ କୋହ, 

କି ସୁନ୍ଦର ଆହା! ଋତୁ ପରଷାର ପରଶରେ ଏ ଜଗତ 

କେବେ ହରଷ ଓ କେବେ ବିଷାଦର ସମନ୍ଵୟେ ସମାହିତ ।