ବୃକ୍ଷ

ଆକାଶ ଛାତିରେ ଶିତଳତା ଭରେ

ସର୍ବସ୍ୱ କରଇ ଦାନ

ପରିବେଶ ଦିଶେ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର

ଥିଲେ ତାର ଅବଦାନ ।

ଫଳ ଫୁଲ ମୂଳ ଧରଣୀକୁ ଜଳ

ଆଣେ ତାର ଉପସ୍ଥିତି

ଔଷଧୀୟ ଗୁଣ ଭରି ରହିଥାଏ

ସେବାକରେ ଦିନ ରାତି ।

କେବେ ତ ଫେରେଇ ଦେଇ ନାହିଁ ସିଏ

ଯେ ଦ୍ୱାରସ୍ଥ ହୋଇଛି ତାର

ପ୍ରାଣବଳି ଦେଇ ଆପଣାର କରେ

ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ ନର ।

ନିଜସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ମାନବ ସମାଜ

ଲୁପ୍ତକରେ ଜାତି ତାର

ଭାବେନି କଦାପି ପରିବେଶ କଥା

ଛେଦନ କରଇ ଶିର ।