ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ମାତା

ନାରୀ ପୂଜ୍ୟା ମହାମାୟା ନାରୀ ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ

ନାରୀ ହିଁ କଲ୍ୟାଣମୟୀ ଜାୟା ଭଗ୍ନୀ ପୁତ୍ରୀ ।

ସାଗର ସଦୃଶ ମନ ଅଗାଧ ତା ସ୍ନେହ

ସମାହାରେ ପୂଣ୍ୟତୋୟା ବାନ୍ଧି ଛନ୍ତି ମୋହ ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ନାରୀ ଦାନେ ସୃଷ୍ଟିର ଚଳନ

ତହିଁରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ରୂପ ସୁବାସ ଚନ୍ଦନ ।

ପୂଜିତ ହୁଅଇ ପୁଷ୍ପ ସଙ୍ଗେ ଯୁକ୍ତ ଢାଗା

ବେନି ପ୍ରାଣ ଆଶିଷରେ ହୁଅନ୍ତି ସୁଭଗା ।

ଚାରି ବର୍ଣ୍ଣେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବର୍ଣ୍ଣ ବୈଷ୍ଣବ ବ୍ରାହ୍ମଣ

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ତହିଁରେ ଯୋଗ୍ୟ ସଦାଚାରୀ ଗୁଣ ।

ମାତୃ ସ୍ଵରୂପିଣୀ ସେତ ବିଷ୍ଣୁପଦୀ ତୁଲ୍ୟ

ଅଜ୍ଞାନ ଜନ କି ବୁଝେ ତାଙ୍କ ହୃଦ ମୂଲ୍ୟ ।

ନିଶି ଦିନ ପ୍ରଭୁ ପାଦେ ଏକ ଚିତ୍ତ ଲୟ

ସମାଜ କଲ୍ୟାଣ ଅର୍ଥେ ଚିନ୍ତି ସଦୁପାୟ ।

ଚାରୁ ସୁଷମା ମଣ୍ଡିତା ଯେହ୍ନେ କମଳିନୀ

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ମାତାଙ୍କ ମନ ସ୍ଵଚ୍ଛ ହୀରା ମଣି ।

ପ୍ରାଣ ବିହାୟସେ ଫୁଟେ ନିତି ସତ୍ୟ ଧର୍ମ

ବିହରନ୍ତି ଅତି ସୁଖେ ଜୋଛନାର ସମ ।

ଉଚିତ୍ ମାର୍ଗରେ ସଦା ସଂଚାଳନ କରି

ବିହିତ ଯା ସମାଜକୁ ମରୁ ସ୍ଥଳେ ବାରି ।

ଧୀର ଶାନ୍ତ ବିଭୂଷିତା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ତୁଲ୍ୟ ମାତା

ସୌଭାଗ୍ୟ ବଳରେ ସେତ ହୁଅନ୍ତି ପୂଜିତା ।