ବୋହୂ

କେବେ ସେ ଝିଅ  କେବେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ 

     କେବେ ପୁଣି ସାଜେ ବୋହୂ

ନିଜ ପରିବାରେ ଖୁସି ଦେବାପାଇଁ

     ହୋଇଯାଏ ନୀଳସିନ୍ଧୁ।

ଶାଶୁ ଯେ ଶଶୁର ସ୍ୱାମୀ ଓ ସନ୍ତାନ

    ମନଜାଣି କାମକରେ

ନିଜ କଥାଟିକେ  ବୁଝିବାକୁ ତାକୁ 

   ସମୟ ବି ହାତ ଛାଡେ।

ହୃଦୟ ଭିତରେ କେତେ ଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

     ଭରିହୋଇ ରହିଥାଏ

ମନକଥା ଟିକେ  ଖୋଲି କହିବାକୁ

     ସଂକୁଚିତ କରିଥାଏ ।

ଭାତ ବାଢିଥାଏ  ସମାନ ସଭିଙ୍କୁ

      ସ୍ୱୟଂ ଅର୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ପରି

ନିଜ ପେଟ କେବେ  ଉପାସରେ ଥିଲେ

     କୁହେନାହିଁ ମନଖୋଲି ।

ଗାଲିମନ୍ଦ ଆଉ  ଅଳି ଓ ଅଝଟ

     ସବୁ ସହି ସହିଯାଏ

ବୋହୂ ନୁହେଁ ସିଏ ଧରଣୀ ମା ଟେ

     ବିଶ୍ୱ ର କଲ୍ୟାଣ କରେ ।