"ବନ୍ଧୁ"

ବନ୍ଧୁ ତ ବନ୍ଧୁ ସେ ହିଁ ବନ୍ଧୁ, 

ବଚନେ ତାହାର ସତ୍ୟ ମଧୁ ।

ସାହାଯ୍ୟର ହାତ ସେ ବଢ଼ାଏ, 

ବିପଦ ଆପଦେ ତୋଳି ନିଏ ।

ତା'ର ସେବାଦାନ ମନୋଭାବ, 

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ କାର୍ଯ୍ୟେ ତା' ଦିନ ଯିବ ।

ପ୍ରଶଂସାର ପାତ୍ର ସେ ମଣଇ,

ମୋର ବନ୍ଧୁ ପରି କେ ନୁହଇ ।

ଜଗତେ ଧନ୍ୟ ଯେ ମୋର ବନ୍ଧୁ, 

ମନମୋହନିଆ ଜଗବନ୍ଧୁ ।

ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତି ତା'ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ, 

ଦାସିଆ ନଡ଼ିଆ ତା'ର ଇନ୍ଦୁ ।

ପାପୀ ତପୀ ର ସେହି ବନ୍ଧୁ, 

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ମହନୀୟ ବନ୍ଧୁ ।