ବନ ପୋଡିଗଲେ.....!

ମୁହଁରେ କେବଳ ହସଛି ଠାକୁର 

ଅନ୍ତର ଭିତରେ କାନ୍ଦୁଛି,

ବନ ପୋଡ଼ିଗଲେ ସଭିଏଁ ଜାଣନ୍ତି 

ମନ ପୋଡିଲେ କିଏ ବା ବୁଝୁଛି ?

ଯାହାକୁ କହିବି ମନକଥା ଖୋଲି 

ଯିଏ ଶୁଣେ ମୁହଁ ମୋଡୁଛି,

ଆଗରେ ଟିକିଏ ସମବେଦନା ତ 

ପଛେ ପଛ କରି ଦେଉଛି !

ଆହା ପଦ ଟିଏ କହିବାକୁ କଷ୍ଟ 

ଦେବା ନେବା ଦୂରେ ଥାଉ,

ଯାହାକୁ ଦେଖିବୁ ଅଭାବି ମଣିଷ 

କଥା କିନ୍ତୁ ମିଠା ମହୁ !

ହସ ତ ମହଙ୍ଗା ଏଠାରେ କେବଳ 

କଥା ଭାରି ମିଠା ମିଠା,

ନଜେ ଖାଇସାରି ପରମୁଣ୍ଡେ ମିଛେ ବୋଳି ଦେଇଥାନ୍ତି ଅଠା !

ଉପଦେଶ ଏଠି ମିଳଈ ହଜାରେ 

କିନ୍ତୁ ଦେବାଟା ପୁରା ଓଲଟା,

କାହାକୁ ସମୟ ମିଳେ ନାହିଁ ପରା 

ଏଠି ଧାଁ ଦଉଡ ଯୁଗଟା !

ତୁମେ କିନ୍ତୁ ସ୍ଥିର ବୁଦ୍ଧ ଅବତାରୀ 

କିଛି କରି ନାହଁ କେବେ,

ଯିଏ ଯାହା କରୁ ଫଳ ତାର ନିଏ 

କର୍ମ ଘେନି ଦିଅ ଯେବେ !

ମୁଁ କାର ମାତର ମୋର ନୁହେଁ କିଛି 

ଘୋଷଣା କରୁଛି ସାଇଁ,

ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ମାଗେ ମରିଗଲା ପରେ 

ସରଗେ ଟିକିଏ ଆସ୍ଥାନ ପାଇଁ ।