ସୁଦୟା ମାଗେ

ଆକାଶକୁ ଛୁଏଁ ନୀଳଚକ୍ର ନେତ ପତିତ ତାରଣ ଅର୍ଥେ ।

ଯହିଁ ଥିଲେ ତହିଁ ମନ ଭରିଯାଏ ପହଂଚିଲେ ତୋର ତୀର୍ଥେ !!

ସାଗର ତରଙ୍ଗ ଧୋଇଯାଏ ତୋର ଭକତର ସବୁ ପାପ !

ତୋର ନିରିମାଲ୍ୟ ଅଭଡା ଖେଚୁଡି ମିଳେ କରିଥିଲେ ତପ !!

ଚୋ କରୁଣା ଉଣା କେବେ ତ କରିନୁ ଯିଏ ଯେଉଁଠି ଡାକଇ !

ଆପଣା ପଣରେ ନିଜର କରିତୁ ନେଉରେ ତାକୁ କୋଳେଇ !!

ସେତିକି ସୁଦୟା ମାଗୁଥୁବି ତୋତେ ଯୋଡି ମୋର ଦୁଇ ହାତ !

ଜଗତ ମଙ୍ଗଳ ନିମନ୍ତେ କାଳିଆ ତୋ ଆଶ୍ରିତ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ !!