ବିଷମ ପଥ

ପଥର ପଥିକ ପଥରେ ଚାଲଇ

ପଥ ହେଉ ଯେତେ ଦୂର ।

ସୁଷମ ହେଉ କି ବିଷମ ହେଉ ସେ

ନକରେ ମନେ ବିଚାର ।୧।

ବିଷମ ପଥରେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ କେବେ

ମନରେ ହୁଏ ନିରାଶ ।

ବିଷମ ପଥରେ ଜାଣି ଶୁଣି ପାନ୍ଥ

ପାଦ ଥାପି ପାଏ ତ୍ରାସ ।୨ ।

ଆସୁ ଯେତେ ବାଧା ବିଷମ ପଥରେ

ନଥାଏ ତାର ଖାତର ।

ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳେ ତାର ପହଞ୍ଚିବ ନିଶ୍ଚେ

ସଦା ହୁଏ ଅଗ୍ରସର ।୩।

ବିଷମ ପଥ ଏ ସଂସାର ସାଗର

ବିଷମ ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ।

ମହାଜନ ଯେଉଁ ପନ୍ଥାରେ ଚଳିଲେ

ଧରିବା ଆମେ ସେ ପନ୍ଥା। ୪।

ରାମ କୃଷ୍ଣ ଜନ୍ମି ସଂସାର ସାଗରେ

ବିଷମ ପଥେ ଚଳିଲେ ।

ପଥରେ ତାଙ୍କର ଥିଲା କି ସୁମନ

ବିଚାର କର ପହିଲେ ।୫।

ସ୍ବଧର୍ମରେ ରହି ବିଷମ ପଥର

ପଥିକ ପାଦ ଥାପିବ ।

ହରି ଗୁରୁ ପଦେ ରତି ରଖି ସଦା

ଆଗୁସାର ହେଉଥିବ ।୬।

ମନେ ରଖିଥିବ ଏ ବିଷମ ପଥ

ଅବଶ୍ଯ ହୋଇବ ପାର ।

ଦିନେ ନିଶ୍ଚେ ଯିବ ସ୍ୱଗୃହକୁ ତୁମେ

ଏକଥା ମନରେ ଧର ।୭।