ବିଶ୍ବ ଶ୍ରମିକ ଦିବସ

ଯେତେ ଅଟ୍ଟାଳିକା     ମଠ ଓ ମନ୍ଦିର

      ଜାତୀୟ କ୍ରୀଡ଼ା ଉଦ୍ୟାନ ,

ପୁରାତନ କୀର୍ତ୍ତି       ଉପାସନା ସ୍ଥଳୀ

      ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଅବଦାନ ।

ଶାଗ ଓ ପଖାଳ      ଖାଇ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ି

      କଠିନ ଶ୍ରମ କରନ୍ତି ,

ସୁରମ୍ୟ ପ୍ରାସାଦେ     ଧନବାନ୍ ସବୁ

      ଭୋଗ ବିଳାସେ ରହନ୍ତି ।

ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ       ପୋଷିବା ପାଇଁକି

      ପ୍ରତିଦିନ କାମ କରେ ,

କାମ ନ ପାଇଲେ      ପରିବାର ସହ

       ରହଇ ଉପବାସରେ ।

ମଇଳା କୋଚଟା      ଲୁଗା ପିନ୍ଧି ସିଏ

       ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡେ ମାରି ,

କେତେ ଖଟିଲେ ବି     ତା' ଦୁଃଖ ସରେନା

       ମାଲିକେ କରେ ଗୁହାରୀ ।

ନିଜେ ମୁଲ ଲାଗେ      ପିଲାଙ୍କୁ ଲଗାଏ

       ପାରେନା ପାଠ ପଢ଼ାଇ,

ମାଲିକ ତାହାର       ଗାଡ଼ି ଚଢ଼ି ଯାଏ

       ନିଜେ ପାଦେ ଚାଲିଥାଇ ।

ରୋଗ ବ୍ୟାଧି ହେଲେ   ଔଷଧ ପାଇଁକି

       ନ ଥାଏ ଟଙ୍କା ପଇସା ,

ଅକାଳରେ ତା'ର      ମରଣ ହୁଅଇ

       ନାହିଁ କେ ସାହା ଭରସା ।

ନିଜେ ଦୁଃଖ ସହି      ଅନ୍ୟକୁ ହସାଏ

        ଶୋଚନା ନଥାଏ ତିଳେ ,

ଅନ୍ୟର ମନରେ      ଖୁସି ଦେବା ପାଇଁ

        ଦିବାନିଶି ସଦା ଭାଳେ ।

ପୃଥିବୀରେ ଅଛି       ଯେତେକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

        ଶ୍ରମିକ ଗଢ଼ିଛି ହାତେ,

କଳା ଶକ୍ତି ଦେଇ      ଏଠାକୁ ଈଶ୍ବର 

         ପଠାଇଛନ୍ତି କି ସତେ ।

ତେଣୁ ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ       ଘୃଣା ନକରିବା

        ଦେଖିବା ଭାଇ ସମାନ ,

ବିପଦ ବେଳରେ       ସାହାଯ୍ୟ କରିଲେ

       ଖୁସି ହେବେ ଭଗବାନ ।