ବିଶାଳ ଆକାଶ

ବିଶାଳ ଆକାଶ ନୀଳ ତା'ର ବେଶ

ବିସ୍ତାରିତ ସାରା ବିଶ୍ୱ

ନିରୀହ ଶିଶୁଟି ହାତ ବଢ଼ାଉଛି

କରିବାକୁ ତାକୁ ସ୍ପର୍ଶ ।

କୁନି କୁନି ପାଦେ ସିଡ଼ି ପରେ ଚଢି

ଲାଗୁନାହିଁ ଜମା ଡର

ଆକାଶ ସହିତ ସଙ୍ଗାତ ବସିବ

ବାନ୍ଧିଦେଵ ସ୍ନେହଡୋର ।

ତୋଳି ଆଣିଦେବ ଜହ୍ନତାରା ପୁଣି

ଖେଳିବାକୁ ସାଙ୍ଗମେଳେ

ଦିନରାତି ତା'ର ଖୁସିରେ ବିତିବ

ମନେ ମନେ ସିଏ ଭାଳେ ।

ଟିକି ହାତ ଦୁଇ କାହିଁ ପାଉନାହିଁ

ଲାଗୁଅଛି ଭାରି ଦୁଃଖ

ବଡ଼ ହୋଇ ନିଶ୍ଚେ ବ୍ୟୋମଯାନେ ବସି

ଛୁଇଁଯିବି ନଭ ବକ୍ଷ ।

ହୋଇଯାଆନ୍ତା କି ପକ୍ଷୀଟିଏ ଅବା

ଉଡ଼ିଥାନ୍ତା ଡେଣା ଝାଡ଼ି

ଆକାଶ ବୁକୁରେ ସୁନ୍ଦର ବସାଟେ

ଦେଇଥାନ୍ତା ସିଏ ଗଢି ।