ବିଶ୍ଵ ପରିବେଶ ଦିବସ

ଖରା ଧାସ ଆଜି ସହି ହେଉ ନାହିଁ

ସ୍ବପ୍ନ ହେଲା ଗଛ ଛାଇ

ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁରେ ଚାଲିଲା ବେଳକୁ

ମୁଣ୍ଡ ହୁଏ ଝାଇଁ ଝାଇଁ ।

ସୁଲୁସୁଲିଆ ପବନ ମିଳେ ନାହିଁ

ମିଳେନା ଗଛର ଛାଇ

ବାଟୋଇ ମାନଙ୍କ ନିଃଶୁକ୍ଲ ବିଶ୍ରାମ 

ସ୍ଥଳ ଯେ ଥିଲା ବୋଲାଇ ।

ମହାଦ୍ରୁମ କାଟି ସଡକ କରିଲେ

କୋଠାବାଡି ବନେଇଲେ

ବିହଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ବାସସ୍ଥଳୀ ଥିଲା

ଭାବିଲେନି ଥରେ ଭଲେ ।

ବର ଓହଳରେ ଝୁଲିବାର ମଜା

ଲୁଚକାଳି, ଦୋଳି ଖେଳା

ଅଶ୍ବତ୍ଥ ବୃକ୍ଷର ମହିମା ଯେ ଜାଣେ

କାଟେନା ତାକୁ ସେ ଭଲା ।

ଆମ୍ବ ପଣସର ଫଳର ସମ୍ଭାର

ଗଛରେ ଦେଖିଛି ଯିଏ

ହାତ ତାର ରୋକିଯାଏ ଆପେ ଆପେ

କାଟିବାକୁ ଯଦି ଯାଏ ।

ସପେଟା, ଲିଚୁ ଓ କଦଳୀ, ପିଜୁଳି

ନାନା ଜାତି ଫଳ କୋଳି

ବରଷକ ଯାକ ଅଜାଡି ଦିଅନ୍ତି

ନ ଥାଏ ତ ତାଙ୍କ ଅଳି ।

ନାନା ଜାତି ଫୁଲ ବଗିଚାରେ ଥାଇ

ବଢାନ୍ତି ଗୃହର ଶୋଭା

ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ଭାବ ରଖିଅଛି ଯିଏ

ସେ ଜାଣେ ତାହାର ମଜା ।

ପୂଜା ଅରଚନା, ସାଜସଜ୍ଜା ଅବା

ମଥା ମଣ୍ଡନର ପାଇଁ

ଅକୁଣ୍ଠ ଚିତ୍ତରେ ଦାନ କରିଯାନ୍ତି

ନହୋଇ କି ହାଇଁ ପାଇଁ ।

ପାଣି ଟୋପେ ପାଇଁ ଦାବୀ ନ କରନ୍ତି

ଯତ୍ନ ଦାବୀ ନକରନ୍ତି 

ଯତ୍ନ ନେଲେ ବଢେ ତାଙ୍କ କଳେବର

ଅଯତ୍ନରେ ଶୁଖିଯାନ୍ତି ।

ଦେଇଥିଲେ ପାଇ କଥାଟିଏ ଅଛି

ଏମାନେ କିନ୍ତୁ ନିଆରା

ଦେଇ ଦେଇ ନିଜ ଜୀବନ ହାରନ୍ତି

ହୋଇ ଆମର ସାହାରା ।

ଆଜି ପରିବେଶ ଦିବସରେ ଆମେ

ଛୋଟ ପଣଟିଏ ନେବା

ଗଛ ଲଗାଇବା, ଯତ୍ନ ନେବା ଆଉ

ବନ୍ଧୁଟି ପରି ଭାବିବା ।