ପହିଲି ରଜ

ପହିଲିରଜର ସରସତା ଆଜି ମନରୁ ଯାଇଛି ମରି

ବରଷା ସାଙ୍ଗକୁ ଏ ଲକଡାଉନ ସବୁକିଛି ଦେଲା ସାରି ।

ରଜ ସଜବାଜ ମନର ମଉଜ ଫିକା ପଡିଗଲା ଯେଣୁ

ବରଷ ଯାକର ଅପେକ୍ଷାର ଖୁସି ପାଣିରେ ପଡିଲା ତେଣୁ ।

ଗୃହବନ୍ଦୀ ହୋଇ ରହିଲେ ଲଳନା ନିଜର ଅଗଣା ଘରେ

ସାଥୀ ସହଚରୀ ସଙ୍ଗେ ଭେଟଭାଟ ରହିଗଲା ବହୁ ଦୂରେ ।

ନୂଆ ବସ୍ତ୍ର ନୂଆ ଆଭୂଷଣ ସବୁ ଆକର୍ଷଣ ହରାଇଲେ

ପିଠାପଣା ନେଇ ସାହିରେ ବାଣ୍ଟିବା ମନରୁ ପାଶୋରୀ ହେଲେ ।

ଘରେ ଘରେ ଥିବା ଖୁସିର ଲହରୀ କୁଆଡେ ଉଭାନ ହେଲା

ଯେଉଁଦିନ ଆମ ଓଡିଶା ଭୂମିକୁ କରୋନା ଗ୍ରାସ କରିଲା ।

ଗାଁ ଗଛଡାଳେ ବନ୍ଧା ହେଲାନାହିଁ ଛୋଟ ବଡ ରଜଦୋଳି

ପାହିମାରି ଗଗନରେ ଉଡିଲେନି ଗ୍ରାମର ଯେତେ ଦୁଲାଳି ।

ଗାଁ ବୁଲା,ନୂଆ ବୋହୂଦେଖା,ରଜ ପାନଖିଆ ସବୁ ଗଲା

ଓଡ଼ିଶାର ଗଣପରବ ତାହାର ସବୁଖୁସି ହରାଇଲା ।

ଆମ୍ବ,ପଣସ,ସପୁରୀ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି ଘରେ ସବୁରି 

ଯାଇ ନପାରିଲେ ବାପ ଭାଇ ମାନେ ଭାର ଥୋର ନେଇକରି ।

ଶାଶୁଘରେ କେତେ ଝିଅ ଓ ଭଉଣୀ ଚାହିଁ ବସିଛନ୍ତି ବାଟ

ବାପ ଭାଇଙ୍କର ମୁହଁ ଦେଖିବାକୁ ମନ ତାଙ୍କର ଉଚ୍ଚାଟ ।

ଓଢଣା ଭିତରେ ଲୁହ ଝରାଇ ପୋଛନ୍ତି ଲୁଗାର କାନିରେ

ମନକଥା ମନଭିତରେ ରଖିକି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦନ୍ତି ଧୀରେ ।

ମୁହେଁ ତୁଣ୍ଡି ବାନ୍ଧି କେତେଦିନ ଅବା ବୁଲୁଥିବା ଆମେ ସବୁ

କେବେ ସାଥୀ ମେଳେ କୋଳାକୋଳି ହୋଇ ଆନନ୍ଦେ ମଗନ ହେବୁ।

ଏ ମହାମାରୀ କବଳୁ ରକ୍ଷାକର ମହାବାହୁ ଚକ୍ରଧାରୀ

ଫେରିଆସୁ ପୁଣି ଏ ଧରାଧାମକୁ ମାନବର ସୁଖଶିରୀ ।