ବିଛୁଆତି ବାଇଡ଼ଙ୍କ ବସିଥିଲେ ମିତ

ବିଛୁଆତି ବାଇଡ଼ଙ୍କ ବସିଥିଲେ ମିତ

କେହିହେଲେ କାହାରିକୁ ଭୁଲିବେନି ସତ !

ପର ଗୋଇ ଖୋଳୁଥିବେ ଖୋଲାଖୋଲି ଭାବେ

ଦବିଯିବା ନଜରକୁ ଆସିବେନି କେବେ ।

ଯେତେ ନିନ୍ଦା ମିଛ ଧନ୍ଦା ସବୁ ଯୋଡ଼ି ଯାଡ଼ି

ପର ଆଖି ଲୁହ ବୁହା, ଦେଖାଇବେ ଆଡ଼ି ।

ସଜ ମାଛେ ପୋକ ପକା ଅଭିଯାନ ଚାଳି

ମନ ଇଛା ମାରୁଥିବେ ଖୁସି ମନେ ତାଳି ।

କୁରୁ କୁରୁ ହସୁଥିବେ ନଖ ଘଷା ଘଷି 

ଋଷି ପଛେ ଜଟା ଛିଡୁ ଦୁଃଖେ ଯାଉ ଭାସି ।

ନାଚୁଥିବେ ଥେଇ ଥେଇ ସୋମରସ ପାନେ

ଛକା ଛକି ହାଲ୍ଲା ପାଲା ଅବିବେକୀ ଗାନେ ।

ଛାୟା ମାୟା ଖେଳ ଖେଳି ଇଜ୍ଜତକୁ ସାରି

ପଣସକୁ ନିଜେ ଖାଇ ଅଠା ଦେବେ ମାରି ।

ଖାତା ନାହିଁ ପତ୍ତା ନାହିଁ ହେବେ ଠକ ଉଚ୍ଚ

ଯୋଖା ଯୋଖି ବଡ଼ କବି ଆଉ ଯେତେ ନୀଚ୍ଚ ।

ଗୁଣ ପାଇଁ ପୂଜା ନାହିଁ ଧରା ଧରି ଯୁଗ

ରୂପ ପଛେ ଛେପ ପଡୁ ସେଇ ସିନା ବାଗ ।

ସବୁ ଭଲା ଦେଖୁଥିବେ ପାରିବେନି ରୋକି

କାଳେ କିଏ ଦେଇଦେବ ନନ୍ଦ ଛନ୍ଦ ବେକି ।

ସମୟଟା ବଳବାନ ସହେନାହିଁ ମନ୍ଦ

ଗରବକୁ ଚୂନା କରେ କପଟୀର ଛନ୍ଦ ।

କେତେ ଦିନ ଭାବ ଲାଭ ଏମିତିକା ଥିବ ?

ଦିନେ ହେବ ମୂଳକଟା ବଂଶ ବୁଡ଼ିଯିବ !