ବିଚ୍ଛେଦ (୧୭)#ଝରିପଡିଥିବା ଜୀବନ#

ହୃଦୟର ଗୀତ ସବୁ ଏବେ କୁହୁଡିର ଧୂଆଁ ,

କେ ଦିନୁ ଝରି ପଡ଼ିଲାଣି 

ମନ ଅଗଣାଠୁ କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ,

ରାତି ଅଭିସାର ପାଇଁ ନାହିଁ ଆଉ ଶୋଷ ,

ପ୍ରୀତି ବେଳାଭୂଇଁ ସତେକି

ହଜିଛି ଏ ସଂସାରର ଗହଳ ହାଟରେ ,

ଦୀପର ଜୀବନ ହେବାକୁ ବସିଲାଣି ଶେଷ

ତଥାପି ନା ଅଛି ଭାଗଫଳ ନା ଭାଗଶେଷ,

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ କୋମଳ ତନ୍ତ୍ରୀରେ ଯେମିତି

ଅହରହ ଖାଲି ନିରବ ନିଶବ୍ଦ ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ ,

ଲାଗେ ଅଧୁନା ସମୁଚିତ ଠିକଣା

ସେ ନଈକୂଳ ଦାଢ଼ରେ ,

ସମସ୍ତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଇଚ୍ଛାରେ ଘର ତୋଳୁଛି

ଏକ ବୟସ୍କ ଅପରାହ୍ନରେ ,

ଜୀବନର ଗଳି ଉପଗଳି ଅର୍ଗଳି ଦେଇ

ପଳାସର ରକ୍ତିମ ପାଖୁଡ଼ାରେ ,

ବାସ୍ନା ହୀନ ତୃଷ୍ଣା ହୀନ ଭିନ୍ନ ଏକ ଋତୁ

ବିରାଜିତ ଆଜି ଏଠି ବେରଙ୍ଗ ଅବିରରେ ...... ।