ବିବାହ

ବିବାହ ଅଟଇ ଭାବ ବନ୍ଧନ

    ସାମାଜିକ ରୀତି ସଭିଙ୍କ ମନ। 

ଭିଆଇଲେ ସୃଷ୍ଟି ଜଗତ କର୍ତ୍ତା 

    ପଞ୍ଚଭୂତେ ରଖି ଜୀବର ଆତ୍ମା ।

ଜନ୍ମ ବୃଦ୍ଧି ମୃତ୍ୟୁ କ୍ଷୁୁଧା ପିପାସା

    ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିବେକ ମନେ ଲାଳସା। 

ପଞ୍ଚ ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ କରି ତୃପତି

    ରଙ୍ଗ ରସ ସ୍ପର୍ଶ କାମ ଓ ରତି । 

ସଙ୍ଗମ ମନ୍ତ୍ରରେ କରି ଦୀକ୍ଷିତ

    ଭିଆଇଲେ କର୍ତ୍ତା ଜୀବ ଜଗତ । 

ତା ମଧ୍ଯେ ଗଢିଲେ ମାନବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ 

    ନୀତି ଓ ନିିିୟମ କରି ନିର୍ଘଣ୍ଟ ।

ମାନବର ହିତେ ଅମାନ୍ଯ ରୀତି 

    ବିବାହ ନିୟମ ଶୈଳୀ ପଦ୍ଧତି । 

ଶାସ୍ତ୍ରରେ ରଚିଲେ ମହାମନୀଷୀ 

    ସାଧୁ ସନ୍ଥ ଜ୍ଞାନୀ ଜୀବେ ହିତୈଷୀ । 

ନିକଟ ସମ୍ପର୍କେ ବିବାହ ମନା

    ଅମାନ୍ଯ କରିଲେ ଭୋଗ ଯନ୍ତ୍ରଣା । 

ଇତର ପ୍ରାଣୀ ଉଦ୍ଭିଦ ଜଗତ 

    ସୃଷ୍ଟି ରକ୍ଷା ପାଇଁ ସଙ୍ଗମେ ରତ । 

କିନ୍ତୁ ମାନବକୁ ଦେଲେ ଶ୍ରେୟତା 

    ବିବାହ ପଦ୍ଧତି ମାନ୍ୟ ମାନ୍ଯତା । 

ମନର ମିଳନ ଭାବ ବନ୍ଧନ 

    ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ଭାଗୀଦାର ଯେ ଜନ । 

ସୁଖମୟ ତା ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନ

    ଶାନ୍ତି ପ୍ରୀତି ପ୍ରେମେ ବିତଇ ଦିନ । 

ଏ ବନ୍ଧନେ ଯାର ମାନ୍ଯତା ନାହିଁ 

    ବିବାହ ବିଚ୍ଛେଦେ ଆକୁଳ ହୋଇ ।

ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ଜୀବନ ସାଥି 

    ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନେ ନ ପାଏ ଶାନ୍ତି । 

ଯେ ରହେ ଜୀବନେ ଅବିବାହିତ 

    ସଂପୂୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ନ ହୁଏ ପ୍ରାପ୍ତ ।

ପୁତ୍ର କନ୍ଯା ପତ୍ନୀ ସୁଖ ହରାଇ 

    ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମାକୁ ଶରୀରେ ନେଇ । 

ସଂସାରରେ ରହି କର୍ମରେ ରତ

    କର୍ମ ଭକ୍ତି ଯୋଗେ କୃଷ୍ଣ ପ୍ରାପତ । 

ତେଣୁ ରୁଷୀମାନେ ଥିଲେ ସଂସାରୀ

    ପୁତ୍ର କନ୍ଯା ସହ ଆଶ୍ରମ କରି । 

ଆଜିକାଲି କେତେ ଭଣ୍ଡ ବାବାଜୀ 

    ସମାଜେ କଳଙ୍କ ହୁଅନ୍ତି ପାଜି । 

ଦେବଦେବୀଙ୍କର ବିବାହ କଥା 

    ପୁରାଣ ପୋଥିରେ ଦେଇଛି ବାର୍ତ୍ତା । 

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଗାଏ ଅମର ପ୍ରେମ 

    ନଳଦମୟନ୍ତୀ ସୀତା ଶ୍ରୀରାମ । 

ଜୀବେ ପ୍ରେମ ଦୟା ହୃଦୟେ ବହି

    କ୍ଷମା ସହିିଷ୍ଣୁତା ତ୍ଯାଗକୁ ନେଇ । 

ସେ ପ୍ରେମ ରସରେ ମଜ୍ଜି ରହିଲେ 

    ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ସ୍ବର୍ଗପୁରୀ ଲାଗଇ ଭଲେ । 

ବିବାହ ବନ୍ଧନେ ଆସଇ ପ୍ରୀତି 

    ଜୀବନେ ଆସଇ ତୃପ୍ତି ଓ ଶାନ୍ତି ।