ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି

ମଧୁର ମଧୁର ବାର୍ତ୍ତାଳାପଭରା

ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ଦେଇ କର ନିଜର !

ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି , ଭୁଲି ପାରିବିନି

ତୁମରି ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ପ୍ରୀତି ମଧୁର !

ଭାବନାରେ ତୁମେ ଅଭାବେ ବି ତୁମେ

ସକାଳ କିରଣେ ସଞ୍ଜ ସ୍ମୃତିରେ !

ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ ଭାଷା ଖୋଜି ତ ପାଉନି

ରହି ବିରହର ମଧୁଋତୁରେ  !

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ସହର ଗାଇ କି ପାରିବ

ଆମ ବନ୍ଧୁତାର ଦୁର୍ଲଭ ଗାଥା !

ଲାବଣ୍ୟପ୍ରୀତିର ନିର୍ମଳ ଭିତ୍ତିରେ

ଲିପିବଦ୍ଧ ହେବ ଆମରି କଥା !

ସୁଶୀଳତା ସଙ୍ଗେ ସୁନ୍ଦରତାପଣେ

ଗୋପନୀୟ ମଧୁ ନିର୍ଝର ଝରେ !

ସବୁ ଗୁଣର ତ ସମ୍ୟକ୍ ସମାହାର

ତା' ସଙ୍ଗେ ତୁମ ମମତା ନିର୍ଝରେ !

ଖୋଜୁଛି ,ପାଉନି ଦେବି ଉପହାର

କାରଣ ବି ତା'ର ଜାଣି ପାରୁନି !

ଗୋଲାପ ବି ନୁହେଁ ,ପାଖୁଡ଼ାରେ ତାର

ତୁମରି ସୁରଭି ଖୋଜି ପାଉନି !

ମିଛ ପ୍ରଶଂସା ମୁଁ କରି ତ ଶିଖିନି

ଲେଖିଲି ଯା' ଥିଲା ସ୍ଵ-ଅନୁଭବେ !

ଜାଣେନି କେତେଟା ହେବ ଗ୍ରହଣୀୟ

ଭରିଛି ଶବ୍ଦାର୍ଥ ବର୍ଣ୍ଣବୈଭବେ !

ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତି ଭାଗ୍ୟବତୀ ବୋଲି

କଳାତୁଳସୀର କଳାପଣକୁ !

ମୁଁ ଭାବେ ଜଗତନାଥ ଜଗନ୍ନାଥ

ଚୋରାଇଛନ୍ତି ତା' କଳାପଣକୁ !

ବନ୍ଧୁ ରୂପେ ମୋର ଆବାଲ୍ୟ ବାନ୍ଧବୀ !

ବନ୍ଧୁତାସୂତ୍ରରେ ବନ୍ଦୀ ମୁଁ ହେଲି !

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଦୂର ପାହାଡ଼ରୁ

ସପରିବାର କଲ୍ୟାଣ ଇଚ୍ଛିଲି !

ବାଲ୍ୟକାଳ ବାଲିଘର ବନ୍ଦନୀୟ

ଚିର ସବୁଜ ତା' ପ୍ରୀତି ଅଗଣା !

ବାଲ୍ୟ ବନ୍ଧୁ ସଦା ପ୍ରେମ ମହାସିନ୍ଧୁ

ତା' ପଣତ କେବେ ନୁହଇ କିଣା !

ବାନ୍ଧବୀ ,ଜନନୀ , ଜାୟା କି ଭଗିନୀ

ସବୁ ରୂପରେ ନାରୀ ବନ୍ଦନୀୟା !

ମହିଷମର୍ଦ୍ଦିନୀ ଅବା କାତ୍ୟାୟନୀ

ହେଉ ପଛେ ନୁହେଁ ସେ ନିନ୍ଦନୀୟା !