ଭୋକର ଭୂଗୋଳ

ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା କୈଶୋର ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ମଧୁମୟ ଯଉବନ

ବିଦେଶ ମାଟିରେ ବନ୍ଧାପଡେ କେବେ

ରଙ୍ଗହୀନ ତା'ର ମନ ।

ପରିଚୟ ତା'ର ଖୋଜୁଛି ସେ ଆଜି

ମାଟି ସଙ୍ଗେ ହୋଇ ମାଟି

ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ ପିଲାଛୁଆ ଧରି

ଦାଦନ ଯାଉଛି ଖଟି ।

ଆଡେଇ ପାରେନି ଦଲାଲ କଥାର

ଲୋଭନୀୟ ଆକର୍ଷଣ

ଛାଡି ଭିଟାମାଟି ରୋଜଗାର ଆଶେ

ପାଏ ସେ କେତେ କଷଣ ।

ଝାଳର ଝୋଟିରେ ଗଢା ହୋଇଥିବା

ଇଟା କହେ ତା'ର କଥା

ସ୍ବାଦହୀନ ପ୍ରେମ, ଶୂନ୍ୟ ମହାଶୂନ୍ୟ

ଭୋକିଲା ବୁକୁର ବ୍ୟଥା ।

ପରିଚୟ କେବେ ଭୋକ ବିକଳରେ

କଟା ପାପୁଲି ଓ ହାତ

ବ୍ୟବଚ୍ଛେଦ ଘରେ ସଢେ ତା'ର ଶବ

ପରିବାର ହନ୍ତସନ୍ତ ।

କିଏ ସେ ବୁଝିବ ଭୋକର ଭୂଗୋଳ

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଇତିହାସ

ଦୁଃଖଯନ୍ତ୍ରଣାର ଚାବୁକ ପ୍ରହାରେ

ଲିଭି ଯାଇଛି ତା' ହସ ।

      ****