ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟର ଗାଥା

ଜଳିଥିଲା ବୋଲି ଫୁଲର ସହର

ପହିଲି ପ୍ରେମର ଉଷା

ଜଳିଗଲା ଆଜି ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ

ଶୁଣି ସଖୀ ତୋ'ର ଭାଷା I

ହୃଦୟରୁ ଯେବେ ପ୍ରଣୟ ଝଙ୍କାର

ଶୁଭୁଥିଲା ତୋ'ପାଇଁ

ସେତେବେଳେ ସଖୀ ଝଡର ବିଗୁଲ

ବଜାଇଲୁ କାହିଁପାଇଁ I

ମନ ଗହନରେ ଲେଖିଲି ବୋଲି ମୁଁ

କବିତାର କେଇ ଧାଡି

ଅବୁଝାପଣର ଝାଞ୍ଜି ପବନରେ

ହୃଦୟ ମୋ ଦେଲୁ ପୋଡି I

ମଳୟ ଲାଗିଲା ଖଇଫୁଟା ଝାଞ୍ଜି

ତୋପାଇଁ ଲୋ ପ୍ରିୟ ସଖୀ

ସରାଗରେ ଥରେ ଦେଖି ପାରିଲୁନି

ଲୁହଭରା ମୋର ଆଖି I

କାନ୍ଦିବା ଯାହାର କପାଳ ଲିଖନ

ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି ଯା ମନ

ସେ କ୍ଷତ କେବଳ ଭରିଦେଇପାରେ

ତୋ' ପ୍ରୀତିର ସମ୍ମୋହନ I

ସୁଖେହେଉ ଅବା ଦୁଃଖେହେଉ ସଖୀ

ଦିନସବୁ ସରିଯିବ

ରାତିପାହି ଯେବେ ସକାଳ ହୋଇବ

ଶମଶାନ ଡାକଦେବ I