ଭକ୍ତି

ମହା କାର୍ତ୍ତିକରେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଭାବରେ 

   ମନ ପତିତ ପାବନ,

ଶ୍ରଦ୍ଧା ମୋ ବାଇଶି ପାହାଚ କରିଛି

    ନୀଳ କନ୍ଦରେ ସୁମନ।

ହୃଦୟ ତୁଳସୀ କାନନ ରେ ମୋର

    ଭକ୍ତିତୀର୍ଥ ଜଳଧାର,

ବିଶ୍ୱାସ ଦୀପାଳି ଅଖଣ୍ଡେ ଜଳୁଛି

   ଆହା ଗଳାମାଳି ମୋର ।

   

କାର୍ତ୍ତିକ ମାହାତ୍ମ୍ୟ କୃଷ୍ଣ ଦ୍ୱୈପାୟନ

ବର୍ଣ୍ଣନା ବ୍ୟାସଙ୍କ ଦ୍ୱାରା,

ପଦ୍ମ ପୁରାଣରେ ଲବଣୀ ଚୋରାଇ

ଚର୍ତୁବର୍ଗ ଦାୟୀ ପରା ।

ମାତା ଯଶୋମତୀ ଦୌଡ଼ିଣ ଯାଆନ୍ତି

ଦଧି ହାଣ୍ଡି ଭଙ୍ଗା କୀର୍ତ୍ତି,

ହେମଦସ୍ତାରେ କାହ୍ନା ପେଟକୁ ରଶି

ଲଗାଇ ବାନ୍ଧି ଦିଅନ୍ତି ।

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସରେ କାହ୍ନା ସଙ୍ଗେ ରାଧା

ସାକ୍ଷାତ କରିବା ଡେରି,

କ୍ରୋଧେ ରାଧାରାଣୀ ଆଣିଏକ ଲତା

ବାନ୍ଧିଥିଲେ ରାଗିକରି ।

ମାତା ଯଶୋମତୀ ପର୍ବ ଯୋଗୁତାଙ୍କୁ

ଛାଡି ନ ଥିଲେ ଜାଣିଲେ,

ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇଣ ବନ୍ଧନ କାହ୍ନାଙ୍କୁ

ମୁକ୍ତ କରି ଦେଇଥିଲେ ।

ଭବିଷ୍ୟ ପୁରାଣେ ବର୍ଣ୍ଣନା ହୋଇଛି

ରାଧା ଦାମୋଦର ମାସ,

ରଶି ଦ୍ୱାରା ଉଦରକୁ ବାନ୍ଧିକରି

ଆତ୍ମ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ (ଦମ )ଆଶ ।

ଦାମୋଦର ମାସ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମହତ୍ୱ

ନାରାୟଣ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁହିଁ,

ବ୍ରହ୍ମା ନାରଦଙ୍କୁ, ନାରଦ ପୃଥୁଙ୍କୁ

ସ୍କନ୍ଦ ପୁରାଣ କୁହଇ ।

କୃଷ୍ଣଙ୍କର ପ୍ରିୟ ଦାମୋଦର ମାସ

ବନସ୍ପତି ରେ ତୁଳସୀ,

ଧର୍ମକ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟେ ଦ୍ୱାରିକା ବିଶେଷ

ତିଥି ମଧ୍ୟେ ଏକାଦଶୀ ।

ମାସ ଶ୍ରେଷ୍ଠପ୍ରଭୁ 'ମୁଁ 'ନିଜେ କାର୍ତ୍ତିକ

ନିଜ ମୁଖୁ ଗୀତାବାଣୀ,

ଦାମୋଦର ମାସ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ପ୍ରକାଟ୍ୟ

ଧରାରେ ତୁଳସୀ ରାଣୀ ।

ଲୀଳାମୟଲୀଳା ରାଧାରାଣୀ ଖେଳା

ଏ ମାସ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରିୟ,

ଭାବରେ ବସାଇ ତୁଳସୀ ର ଲୀଳା

ଦାମୋଦର ଙ୍କୁ ଯା ଶ୍ରେୟ ।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବଲ୍ଲଭା ମୂଳେ ଗଙ୍ଗା ତୁମ

ଡାଳେ ବିଷ୍ଣୁ ପତ୍ରେ ଦେବ,

ମଣୋହ ହୋଇବ ଭାଗ୍ୟକେ ତା' ସମ

ପତ୍ରେ, ପତ୍ରେ ଅନୁଭବ ।

ମୋକ୍ଷଦାୟୀ ହୁଏ ଦାମୋଦର ମାସ

ଦୀପଦାନ ର ମହତ୍ୱ,

ଧର୍ମ, ଅର୍ଥ, କାମ, ମୋକ୍ଷ ଏ ବିଶ୍ୱାସ

ଅଶ୍ୱମେଧ ଯଂଜ୍ଞ ତତ୍ତ୍ୱ ।

ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ଦୀପ ଦାନ କରି

ପିତୃଶାନ୍ତି ଅର୍ଥେ କର୍ମ,

କୃଷ୍ଣ ପ୍ରସାଦ ଆହାରେ ଅନୁସରି

ନୀତି, ନିୟମର ମର୍ମ ।

ପ୍ରେମ ଦଉଡିରେ ହେ ପରମେଶ୍ୱର

ବାନ୍ଧି ହେବା ଯାହା ସାର,

ସେ ପ୍ରେମ କାହିଁକି ହେ ହୃଦେୟଶ୍ୱର

ଭିଜାଉନ ଏ ଅନ୍ତର ।

ଗୀତା, ଭାଗବତ ଯାହା ମୁଁ "ଦେଖିଲି

ଦୁଃଖ, ସୁଖଠାରୁ ଦୂରେ,

ନିରାକାର ତୁହି ଆକାର ତ ନାହିଁ

କିପରି ବାନ୍ଧିବି କରେ ।

ମୋ ଆଖିରେ ଲୁହ ସାଇତି ରଖିଛି

ଆସିବୁ କେବେ ତୁ କାହ୍ନା,

ପାଦ ପଖାଳିବି ପଣତେ ପୋଛିବି

କୋଳେ ବସାଇବି ସିନା ।

ତୋପରିକେ'ନାହିଁମୋପାଇଁରେ ଧନ

କେମିତି ରେ ମୁଁ "କହିବି,

ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ମୋତେ ଅଧିର, ବିଭୋର

ତୋ ଭାବକୁ ଭାବି, ଭାବି ।

କହିଦେଲେ ଶୁଣୁରେ ଦୁଃଖକୁ ମୋର

ମା"ଆ ବୋଲି ଟାଣ ପଣ,

ଭାଙ୍ଗିବୁନି ତୋତେ ରହିଲା ରାଣ ମୋ'

ସବୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତ କାର୍ତ୍ତିକ ଫୁଣ ।