ଭକ୍ତ ଓ ଭଗବାନ

ଭକ୍ତ ପାଇଁ ତମେ ଭଗବାନ 

ଅଦୃଶ୍ୟ ରେ ବାରମାସ 

ତଥାପି ଭକ୍ତିରେ ଭକତ କରୁଛି 

ତୁମକୁ ଅଶେଷ ବିଶ୍ୱାସ ।

ପାଇଯାଏ ବୋଧେ ଅମୃତସୁଧା

ସ୍ମରି ହୁଏ ତୁମ ଅଦୃଶ୍ୟ ପ୍ରକାଶ 

ମନ ମନ୍ଦିରେ ହୃଦ କନ୍ଦରେ ବୁଝିଛି 

ତୁମେ ଜାଣ ତାର ଇତିହାସ ।

ତୁମେ ହିଁ କର୍ତ୍ତା ତୁମେ ନିୟନ୍ତା 

ତୁମେ ଦେଇଛ ଆୟୁଷ ଆଶିଷ

 ଭକ୍ତ ପାଏ ରକ୍ଷା ତୁମ ପାଇଁ ସଦା 

ଆସୁ ଅଣଚାଷ ବାଆ ବତାସ ।

ଭାବେ ସେ ତୁମକୁ ସବୁରି ଉର୍ଦ୍ଧରେ 

ଝଲକାଏ ସୁବାସିତ ମିଠାହସ 

ଭକ୍ତର ଭାବରେ ଭକ୍ତିର ଡୋରିରେ 

ଆବେଗର ଅଗଭୀର ଉଛ୍ୱାସ ।

ତୁମେ ଜଗତର ସାଇଁ, ସଚରାଚର 

ଦେଇଥାଅ ପରପର ଜୀବନ୍ୟାସ 

ତୁମେ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ ତୁମେ ହିଁ ଧରଣୀ 

ତୁମେ ଅମୃତକଳସ ସୁଧାରସ ।

ତୁମରି ଚିନ୍ତାରେ ତୁମ କଳ୍ପନାରେ 

ସ୍ମରୁଥାଏ ଭକ୍ତ ପୁରଣେ ଅଭିଳାଷ 

ଆର୍ଶୀବାଦ ପାଇଭକତ ହେ ସାଇଁ 

ପିଉଛି ବିଷ କେବେ ପିୟୁଷ ।

ଏ ମରତରେ ଭଗବାନ ତୁମେ 

ଅଳଙ୍କାର ପୁଣି ଅନୁପ୍ରାସ 

ତୁମ ବିନା ଗତି ମୁକ୍ତି ନାହିଁ ନାଥ 

ମାଗେ କୃପା ଦୟା ଅଶେଷ ।।