ଭକତ ଭୋଳିଆ

ଭକତର ପ୍ରାଣ ଧନ ଭକତ ଜୀବନ

ଭାବ ବିନୋଦିଆ ପ୍ରଭୂ ମୋ ଚକାନୟନ l

ଭକ୍ତ ସାଲବେଗ ପାଇଁ ରଥ ଅଟକେଇ

ସୁଦାମାଙ୍କୁ ଭକ୍ତ ହସ୍ତ ଦେଇଛ ବଢ଼େଇ l

ଦାସିଆ ହାତରୁ ନେଲ ତା ଭୋଗ ନଡ଼ିଆ

ଭକତ ଭୋଳିଆ ପ୍ରଭୂ ନୀଳାଞ୍ଚଳିଆ l

ଭକତ ବିଦୂର ଘରେ ଶାଗ ଭଜା ଖାଇ

ଭକତ ହୃଦୟେ ଅଛ ପ୍ରଭୂ ଭାବଗ୍ରାହୀ l

ଭକତ ଟେ ତୁମ ଯେବେ ବାଟ ହୁଡ଼ି ଯାଏ

ହାତ ଧରି ନେଇଯାଅ ଦରଶନ ପାଏ l

ବାଲିରେ ରଥ ଟେ ଗଢି ଭକ୍ତ ବଳରାମ

ଭକତିରେ ଡାକିଦେଲେ ଆସ ନାରାୟଣ l

ଭକତର ଭକତିରେ ଟାଣି ହୋଇ ଗଲ

ନନ୍ଦିଘୋଷ ଛାଡ଼ି ବାଲି ରଥେ ଉଭା ହେଲ l

ପରିବାର ବନ୍ଧନକୁ ଜଣେଇବା ପାଇଁ

ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ପାଖେ ରଖିଛ ଗୋସେଇଁ l

ଭକ୍ତି ଭାବେ ମହାବାହୁ ଭକତ ଡାକିଲେ

ମା ପରି ଓଃ କର ବିପଦେ ପଡିଲେ l

ରତ୍ନବେଦୀ ପରେ ବସି ମୋ ଚକାଡୋଳିଆ

ଭାବରେ ପାଖକୁ ଟାଣ ହେ ନୀଳାଞ୍ଚଳିଆ l

ଡୋରି ଲଗେଇ ନିଅ ଭାବ ବିନୋଦିଆ

ଦେଖିବି ପଙ୍କଜମୁଖ ହେ ଜଗା କାଳିଆ l

ବଡଦାଣ୍ଡେ ଗଡି ଯିବି ହେ କଳା ସାଆନ୍ତ

ପାପ ମୋର ଝାଡ଼ି ଦେବ ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ l

ଦରଶନେ ମୋକ୍ଷ ହେଉ ଏ ଦୀନ ଭକତ

ମିଛ ମାୟା ସଂସାରରେ ତୁମେ ଏକା ସତ l