ବହିଟିଏ ନୁହେଁ ସାଥୀଟିଏ

ସବୁ ସାଥୀ ମୁଁହ ମୋଡି ନେବେ ଦିନେ

ତୁମେ କିନ୍ତୁ ଥିବ ମୋ ପାଖରେ

ଧୂଳି ଜମିରହିଥିବା ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ମଲାଟେ

ତୁମ ଚିକମିକ୍ ସୁନ୍ଦର ରୂପ

ନ ଦିଶିଲେ ବି ମୁଁ ଠିକ ପଢିପାରେ

ଜୀବନର ଜଳଛବିକୁ ତୁମ ଭିତରେ ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା କଳାରଙ୍ଗେ ଟଣା ଗାରଗାର ସବୁ

ଦୁଃଖ ବେଳେ ଆଉଁସିଦିଏ ପିଠିକୁ 

ଅଣ୍ଟା ସଳଖି ଠିଆ କରାଏ

ପାଦରେ ଶକ୍ତି ମନେ ଭରେ ସାହାସ

କଣ୍ଟକିତ ପଥରୁ ଟାଣିଆଣେ ହାତ ଧରି

ଉଡିବାକୁ ଶିଖାଏ ନୀଳ ଆକାଶରେ ।