ଭିନ୍ନ ମଣିଷ ମୁଁ

ଭିନ୍ନ ମଣିଷ ମୁଁ,

ମୋ' ଭାବନା ଭିନ୍ନ,

ଭ୍ରଂଶୀ ମଣିଷଙ୍କୁ ନେଇ ।

ସମସ୍ତେ ମୋ' ବନ୍ଧୁ,

ସଖା ସହୋଦର,

ଶତୃ ମୋ' ନୁହନ୍ତି କେହି ।।

ନୁହେଁ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ,

ନୁହେଁ ଦୁଃଶାସନ,

ନୁହେଁ ଶକୁନି,ନାରଦ ।

ମୁଁ ଜଣେ ନିମିତ୍ତ,

ଈଶ୍ୱର ପ୍ରେରିତ,

ଲଙ୍ଘିବାକୁ ମୋ' ବିଷାଦ ।।

ବିଷାଦ ଯେ ମୋର

ପ୍ରିୟ ସହଚର,

କ୍ଷଣେ ଆସି ଚାଲିଯାଏ ।

ଆସିଲା ବେଳେ ସେ

ସାଥୀ ନେଇଆସେ,

ଗଲାବେଳେ ଏକା ଯାଏ ।।

ଦୁର୍ନିରୀକ୍ଷ ଏଇ

ଦଙ୍ଗା ଦୁନିଆରେ,

କିଏ ନିଜ କିଏ ପର !

ସାଉଁଟି ଚାଲିଛି,

ବାଣ୍ଟି ଚାଲିଥିବି,

ମାନବୀୟ ସଦାଚାର ।।