ଭିକାରୁଣୀ ଭୋକ ମରଣ ସୁଖ

ମରଣ ପଚାରିଲା ମତେ ଆଲୋ ଏ ସତୀ

     ମୁଁ ଯଦି ଆସିଲେ ସ୍ୱାଗତ କରିବୁ କେମିତି

କହିଲି ପଥରେ ପୁଷ୍ପ ପକେଇ ହେ ଯମପତି

     ଆସିବାରେ ଏତେ ଡେରି ହେଲା କେମିତି l

ପରିଚୟକୁ କେତେ ତରଶେ କଥା ହେବ ପାଇଁ

     ସମ୍ପର୍କୀୟକୁ କେତେ ତଲାସେ ଦେଖିବାପାଇଁ

ଛିଣ୍ଡା ଫଠା ଲୁଗାରେ ସବୁ ବରଷ କାଟେ

    କଟିଛି ଭୋକେ ଓଦା କନା ପକେଇ ପେଟେ l

କଟିଗଲା ଜୀବନଟା ମୋ ଭିକାରୁଣୀ ଭଳି

    ସଜେଇବେ ମରଣରେ ମତେ ମହାରାଣୀ ଭଳି

ନୁଖୁରାଝୋଟ କେଶରେ ବାସନା ତେଲ ଲଗେଇ

   କ୍ରିମ- ପାଉଡର ରେ ଶୁଖିଲା ମୁହଁକୁ ବାଗେଇ l

ମଇଳା ଦେହରେ ପିନ୍ଧେଇ ଧଳା ବସନ

    ବେକେ ଫୁଲହାର ମଥାରେ ଦେଇ ଟୀକା-ଚନ୍ଦନ

ସଜେଇ କୋକେଇରେ ନେଇଯିବେ ଶୁଆଇ

    କ୍ରିୟା-କର୍ମେ ଅନେକ ବ୍ରାହ୍ମଣ-ଲୋକଙ୍କୁ ଖୁଆଇ l

ରକତଠୁ ନେଇ ଲେଖା-ଯୋଖା ଯେତେ ଦମ୍ପତି

    ମୋ ବିଦାଇରେ ବାଣ୍ଟି ନେଇଯିବେ ସବୁ ସମ୍ପତି

ଏଇ ଟିକେ ସୁଖ ପାଇଁ ବସିଥିଲି ବାଟକୁ ଚାହିଁ

    ଏଇ ଦିଗହରା ମନ ମୋର ବାଟ ବଣା ହେଇ l

ଭିକାରୁଣୀର କେବେ ହେବ ଅଗ୍ନିପୁରେ ଅଭିଷେକ

    ଡହଳ ଭୋକଟୁ ଅନେକ ଭଲହବ ମରଣ ସୁଖ l