ଭିଜିଗଲି ତୁମରି ପ୍ରେମରେ

ଅସରନ୍ତି ଥିଲା ଜୀବନ ସାରଣୀ

ତୁମେ ଥିଲ ଲକ୍ଷସ୍ଥଳ

ମରୁଭୂମୀର ମୁଁ ଶୋଷିଲା ପଥିକ

ତୁମେ ସୁଶୀତଳ ଜଳ I

ମନ ଆକାଶରେ ତୁମ ଚିତ୍ରଟିଏ

ଆଙ୍କିଥିଲି ଯେଉଁଦିନ

କାନରେ ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠିଥିଲା ସଖୀ

ପ୍ରଣୟର ମଧୁସ୍ୱନ I

ଜୀବନ ବହିର ପ୍ରତିଟି ପୃଷ୍ଠାରେ

ଦିଶୁଥିଲା ତୁମ ରୂପ

ମାନସପଟରେ ଚିରସ୍ଥାୟୀ ହେଲା

ତୁମରି ପାଦର ଛାପ I

ତୁମ ମନତଳ ପ୍ରେମର ତରଙ୍ଗ

ମୋ ମନକୁ ଗଲା ଛୁଇଁ

ଜହ୍ନଟିଏ ହୋଇ ଆକାଶେ ଉଇଁଲି

ତୁମେ ହେଲ ନୀଳକଇଁ I

ଭାରି ଡର ମୋତେ ଅନ୍ଧାର ରାତିକୁ

କାଳେ ତୁମେ ହଜିଯିବ

ଏତିକି ବୁଝିଛି ତୁମ ଦେହ ବାସ୍ନା

ମୋତେ ଖୋଜି ପାଇଯିବ I

ଏତେ ଦୀର୍ଘ ମୋର ଯାତ୍ରାପଥ ସଖୀ 

ତୁମ ପାଖେ ହେଲା ଶେଷ

ଭିଜିଗଲା ପରେ ତୁମରି ପ୍ରେମରେ

ହଜିଗଲା ଅବସୋସ I