ଭଗ୍ନ କୋଣାର୍କ

ଚିତ୍ରୋତ୍ପଳା ଆଜି ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି

   ମୁହାଣ ନିକଟେ ତା'ର , 

ନୀଳ ସାଗରର ତରଙ୍ଗ ଫେନରେ

  ହଜିଛି ଅତୀତ ଯା'ର ।

ଅତୀତ ପୃଷ୍ଠା ରେ ଇତିହାସ ହୋଇ

   ରହିଗଲା ମୋର ନାମ,

ହଜିଗଲା ଚିରସ୍ରୋତା ଚିତ୍ରୋତ୍ପଳା

   ଶୁଷ୍କ ଆଜି ତା ମୁହାଣ ।

ଗଢା ହେଲା ତୀରେ ବଡ଼ କୀର୍ତ୍ତିରାଜି

   ‌‌ ନିଖୁଣ ସ୍ଥାପତ୍ୟ କଳା,

ବାରଶ ସ୍ଥପତି ନିହାଣ ମୂନରେ

  ଖୋଜିଥିଲେ ଚିତ୍ର କଳା ।

ମୋ ବୁକୁରେ ବହି ଆଣିଥିଲେ ଶିଳା

   କେଉଁ ଦୂର ପ୍ରାନ୍ତର ରୁ ,

ମୁଗୁନି ପଥରେ ସୁନ୍ଦର ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ

   ଲିଭୁନି ମାନସପଟ୍ଟରୁ ।

ଭଗ୍ନ ସେ କୋଣାର୍କ ନଗ୍ନ ତା ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ

   ‌‌ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ହଜିଛି ଆଜି,

ଲୌହ ର ବେଡିରେ ଆବଦ୍ଧ ଶରୀର

  ଲୁଚିଯାଇଛି ସେ କୀର୍ତ୍ତିରାଜି ।

କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ଲାଗି ଦେଶ ବିଦେଶ ରୁ

    ଛୁଟୁଥିଲେ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ,

ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଆଜି ତା କିରତିରାଜି 

   ମର୍ମାହତ ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷକ ।

ଭାଙ୍ଗିଲା କୋଣାର୍କ ଲୁପ୍ତ ଚିତ୍ରୋତ୍ପଳା

   ‌‌ ହ‌ସେ କଂକ୍ରିଟ ଜଙ୍ଗଲ ,

ବିପଣି ମାଳାରେ ଶୋଭିତ ମୋ ବକ୍ଷ

   ଲୁପ୍ତ ସେ ଗୁଡୁକଙ୍କ ଖେଳ ।