ଭାବନା

ସଖୀ, ଭାବନା କାହାକୁ କୁହ

ସଖୀ, ଯାତନା କାହାକୁ କୁହ 

ତୁମେ ଯେତେ କହ ଦିବସ ରଜନୀ 

"ଭଲପାଏ ,ଭଲପାଏ" 

ଭଲ ଯେ କାହାକୁ ପାଅ ।

ସେ କି କେବଳ ଯାତନାମୟୀ

ସେ କି କେବଳ ଚକ୍ଷୁର ଜଳ

ସେ କି କେବଳ ଦୁଃଖର ଶ୍ବାସ? 

ଲୋକେ ତେବେ କିଆଁ 

କି ସୁଖରେ ତା'ଠୁଁ 

ଲୋଡନ୍ତି ଦୁଃଖର ଆଶା । 

ମୋର ନୟନେ ତ ସବୁ ଶୋଭନ

ସବୁ ବିମଳ ଓ ସବୁ ନବୀନ 

ସୁନୀଳ ଆକାଶ, ଶ୍ୟାମଳ କାନନ

ବିଶାଦ ଜୋଛନା, କୁସୁମ କଲ୍ଲୋଳ 

ସକଳ ମୋହରି ସମାନ। 

ସେ କେବଳ ହସେ, କେବଳ ଗାଏ 

ହସି ଖେଳି ସିଏ ମରଣ ଚାହେଁ 

ନ ଜାଣେ ବେଦନା, ନ ଜାଣେ କାନ୍ଦଣା

ନ ଜାଣେ ସାଧ୍ୟର ଯେତେକ ଯାତନା । 

ହସି ହସି ଫୁଲ ସେ ଝରିଯାଏ 

ଜୋଛନା ସେ ହସି ମିଳାଇଯାଏ 

ଆକାଶ ସାଗରେ ହସି ହସି ତାରା

ନିଜର କାୟାକୁ ତେଜଇ ସିଏ । 

ମୋ ଭଳି ଆଉ ଅଛି କେ ସୁଖୀ

ଆ ମୋ ପାଖକୁ ଆ ଲୋ ସଖୀ

ସୁଖୀ ହୃଦୟର ସୁଖ ଗାୟନ 

ଶୁଣି ତୁ ତୋହର ଯୋଡିବୁ ପ୍ରାଣ । 

ପ୍ରତିଦିନ ଯଦି କାନ୍ଦିବୁ କେବଳ 

ଗୋଟିଏ ଦିନ ତ ହସିବୁ ତୁହି 

ଗୋଟିଏ ଦିନ ତ ହସିବା ସମସ୍ତେ 

ବିଷାଦର କ୍ଷଣ ସବୁ ଭୁଲାଇ ।

ମୂଳ ରଚନା : ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁର

ଅନୁସୃଜନ : ସୁଧୀର କୁମାର ପଣ୍ଡା