ବେଳ ନାହିଁ ଆଉ ସରିଲା ଖେଳ

ପିଲା ଦିନ କଥା ପଡଇ ମନେ 

କେତେ ହସ ଖୁସି ରସ ଉନ୍ମନେ ।

ଚଳି ଆସିଥିବା ସମୟ କଥା

ଭାବିଲେ ଘୁରାଇ ଦେଉଛି ମଥା ।

ଅତୀତ ଅବସ୍ଥା ବ୍ୟବସ୍ଥା ଚିନ୍ତା

ସପନ ସାଉଁଟି କଳ୍ପନା ସର୍ତ୍ତା ।

ଅବସ ରେ ଆଜି ଏ ଅବଶୋଷେ

ଭାବିଲା ବେଳକୁ ଅନ୍ଧାର ଦିଶେ ।

ଖେଳ କଉତୁକ, ଖୁସି ମଉଜ

ଉଲ୍ଲାସ ମଉଳି ଯାଇଛି ଆଜ ।

ଜୀବନ ହୋଇଛି କଣ୍ଟକ ଶେଯ

ଅବସୋଷେ ପ୍ରାଣ ହୁଏ ଅଧୈଯ୍ୟ ।

କେତେ କେତେ ଖେଳ ଇଙ୍କିଡି ମୀଙ୍କିଡି

ପିଲା ମେଳେ ଖେଳି ଡାଳ ମାଙ୍କୁଡ଼ି ।

କବାଡି, ଫୁଟ୍ ବଲ, ପୁଚି ଇତ୍ୟାଦି

ବେଳ ନାହିଁ ଆଉ ହଜିଛି ଆଜି ।

ବୋହୂ ଚୋରୀ ଖେଳ, ଆଲି ଓ ନଟୁ

ପିଲା ଦିନ ଧରି ଯେ ଖେଳୁ ଥିଲୁ ।

ଧାଇଁ ଘୁଡୁଘୁଡ଼ି, କି ଲୁଚକାଳି

ଖେଳିବାର ର ମଜା ନିଆରା ଖେଳି ।

ଶରୀର ବ୍ୟାୟାମ ହୁଅଇ ଯହିଁ 

ମନ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇ ଉଠଇ ।

ଘରେ ଓ ବାହାରେ ଯେଉଁଠି ଯହିଁ

ଏବେ ଖେଳିବାକୁ ବେଳ ତ ନାହିଁ ।

ମୋବାଇଲ୍ ଆଜି ସବୁଠି ଦେଖ

ଧରି ତାହା ନିତି ଖେଳନ୍ତି ଲୋକ ।

ଛୁଆ, ବୁଚା, ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ସଭିଙ୍କୁ 

ଅଡୁଆ ସୂତା ରେ ଗୁନ୍ଥିଛି ଦେଖୁ ।

ସଭିଏଁ ଖେଳନ୍ତି ତାହାକୁ ଧରି

ଦେଖି ଲାଜେ ହସ ଆସେ ବାହାରି ।

ହଜାର ହଜାର ଖେଳ ତହିଁ ରେ

ଭର ପୁର ଅଛି ଆପ ଆକାରେ ।

ଗେମ୍ ଆପ୍ ଭାବେ ଭବେ ବିଖ୍ୟାତ

ତହିଁ ରେ ଏ ଲାଗେ ଖେଳନ୍ତି ଛାତ୍ର ।

ସାଧାରଣ ଖେଳେ ନାହିଁ ସମୟ

ବେଳ ନାହିଁ ଆଉ ସରିଲା ଖେଳ ।

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଏଇ ଏ ମୋବାଇଲ

ଯହିଁ ଚାହଁ ତହିଁ ଖେଳି ପାରିଲ ।

ତାହାକୁ ଛାଡ଼ି କି ରହି ହୁଅଇ

ଲୋକହସା ସେହି ନିତି କରଇ ।

ଖେଳନ୍ତି ନି ଖେଳ ତାବିନା କେହି 

କହନ୍ତି ଆମର ବେଳ ତ ନାହିଁ ।

ଫଗୁଣ ରେ ଆଜି ଦୋଳ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ

ବେଳ ନାହିଁ ରଙ୍ଗ ଖେଳିବା ପାଇଁ ।

ମୋବାଇଲ୍ ଧରି ନିତି ଖେଳନ୍ତି

ଗେମୀଙ୍ଗି ଆପ ରେ ମାତି ରହନ୍ତି ।

ଦୃଷ୍ଟି ଶକ୍ତି କ୍ରମେ କମି ଆସଇ

ଦେହ ର ବ୍ୟାୟାମ ହୁଅଇ ନାହିଁ ।

ବହୁତ ଅନିଷ୍ଟ ସାଧିତ କରି

ଦେଇଛି ସେ ସବୁ ସମୟ ସାରି ।

ବେଳ ନାହିଁ ଆଉ ସରିଲା ଖେଳ

ନିଜ ନିଜ ବୋଝ ବାନ୍ଧିଣ ଚଳ ।