ବେଦନାର ପ୍ରତିରୂପ

କୁଆଁରୀ କଇଁର ଭିଜିଲା ପଣରେ

ହଜିଛି ବୟସ ଭାର

ଅଶିଣ ଆକାଶ ତୋଫା ଜହ୍ନରାତି

ଲାଗେ ଭାରି ଆପଣାର I

ଜହ୍ନ ହସିଦେଲେ କଇଁର ଆଖିରୁ

ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ପଡେ ଝରି

ନିରବେ ପ୍ରତିକ୍ଷା କରି ସେ ରହିଛି

ଦଣ୍ଡେ ଜୀଇଁ ଦଣ୍ଡେ ମରି I

ଜହ୍ନର କୋଳରେ ମଥା ରଖି କେବେ

କହିନାହିଁ ମନ କଥା

ନୀଳ ସରୋବରେ ନୀରବେ ଚାହିଁଛି

ହୃଦୟେ ଅସହ୍ୟ ବ୍ୟଥା I

ଦିନରେ ମଉଳି ରାତିରେ ହସୁଛି

ପ୍ରିୟ ପ୍ରିୟତମ ପାଇଁ

ବେଦନାର ରୂପ ଦେଖିବ ଯଦି ଗୋ

ସରୋବରେ ଦେଖ କଇଁ I