ବଚନେ କି ଦରିଦ୍ରତା

ମୋ ପାଖରେ ନାହିଁ ଦେବାପାଇଁ କିଛି

     ଅଛି ଖାଲି ଅନୁଭବ,

ଅତ୍ମୀୟତା ପଣେ  ବାଣ୍ଟି ମୁଁ ପାରିବି

    ତୁମକୁ ନିଜ ସୌରଭ ।

ସେଇ ସୌରଭରେ ସଞ୍ଚିତ ସୁଗନ୍ଧ

    ମାନବୀୟ ବଦାନ୍ୟତା,

ବ୍ୟକ୍ତିରେ ବ୍ୟକ୍ତିରେ ସୁସ୍ଥ ସମ୍ପର୍କର

    ପବିତ୍ର ମାନବିକତା ।

ମାନବିକତାର ବୈଦିକ ମନ୍ତ୍ରରେ

    ସଂକଳ୍ପର ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର,

ମନ ତୁଳସୀର ସିଦ୍ଧ ମହକରେ

    ସମ୍ପର୍କର ପୁଣ୍ୟ ଘର ।

ଧନ ତ ରଖିନି    ଅଛି ଏକ ମନ

    ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ ପରି,

ଦେଇ ଚାଲିଥିବି   ତୁମ ପଣତକୁ

    ଅତ୍ମୀୟତା ଅନୁସରି ।

ଜାଣେନା ହେବି ମୁଁ ପ୍ରତିବଦଳରେ

    ସଫଳ ଅବା ବିଫଳ,

ତଥାପି ପାଉଛି  ଆତ୍ମ ଅର୍ପଣରେ

    ସମର୍ପଣ ପ୍ରତିଫଳ ।

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ସଜେଇ ଜାଣିଲେ

    ଜୀବନ ଅତି ସୁନ୍ଦର,

ସତେକି ତା' ଗୀତ ସୁଗମ ସଙ୍ଗୀତ

   ନିଆରା ତା' ଅନ୍ତଃସ୍ୱର !

ବଚନ ମଧୁର    ମଣିଷ ସୁନ୍ଦର

   ଗଢ଼ିଥାଏ ଆତ୍ମୀୟତା,

ମିଠା କଥା କହି ହସି ଖେଳି ରୁହ

   ବଚନେ କି ଦରିଦ୍ରତା !