ବାପା

"ବା" ରୁ ବାୟୁ 

"ପା" ରୁ ପାଣି

"ପ " ରୁ ପୁଣି ପବନ

ଏ ଦୁଇ ତତ୍ତ୍ୱକୁ ଧାରଣ କରନ୍ତି ଯେ

ସେ ଅଟନ୍ତି ପିତୃ ସମାନ।

“ବାପା” ସେ ତ ୨ଟି ଅକ୍ଷରେ ଶବଦ

ସେ ତ ସେନେହ ପ୍ରେମର ମୁଲକ।

“ବାପା” ସିଏ ଅନ୍ଧାର ବାଟରେ ଆଲୋକ

ଯିଏ ଜୀବନେ ଭରେ ପୁଲକ।

“ବାପା” ସନ୍ତାନର ସିଏ ସନ୍ତକ

ସେ ହରନ୍ତି ସବୁ ସଙ୍କଟ।

ତାଙ୍କ ହାତ ଧରି ବାଟ ଚାଲୁଅଛି

କରିବିନି କେବେ ନିରାଶ।