ବାପା ବୋଉ

ବାପାଙ୍କର ଡ଼ାକ ଶୁଭୁଛି କାନକୁ 

ହେଲେ ଆଖି କାହିଁ ପାରୁନି ଦେଖି ।

ବୋଉ ହାତ ରନ୍ଧା ନାକରେ ବାଜୁଛି 

ହେଲେ ହେ ପାଟିଟା ପାରୁନି ଚାଖି ।।

ଥିଲି ଯେବେ ଛୋଟ ଡରିଯାଉଥିଲି 

ବାପାଙ୍କର ସେହି ନାଲି ଆଖି ଦେଖି ।

ଆଜି ସେହି ଆଖି କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ 

ଚାହିଁଲେବି ମୁଁ ଯେ ପାରୁନି ଦେଖି ।।

ନିଜ ପ୍ରିୟ ଖାଦ୍ୟ ନମିଳିଲେ ମୋତେ 

କେତେ ଅଭିମାନ ଆସୁଥିଲା ମନେ ।

ହେଲେ ବୋଉ ପାଶେ ବସି ହାତେ ଖୁଆଇଲେ 

ଲାଗୁଥିଲା ଅମୃତ ଯାହାବି ଖାଇଲେ ।।

ସୁଖର ସନ୍ଧାନରେ ଛାଡ଼ି ନିଜ ଘର 

ଆସି ପହଂଚିଲି ଏ ମହାନଗର ।

ହେଲେ ଆଜି ମୁହିଁ ପାରୁଛି ବୁଝି 

ସୁଖ ଥାଏ ଯୋଉଠି ଥାନ୍ତି ବାପାବୋଉ ମୋର ।।