ପରାସ୍ତ ସୈନିକ

ସ୍ବପ୍ନ ପାଇଁ ନାହିଁ ସ୍ଥାନ ଏ ଆଖିରେ 

ଭରିଛି ଯେ ସେଠି ଲୁହ ହିଁ ଲୁହ

ପ୍ରେମ ପାଇଁ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ ଏ ମନରେ 

ଭରି ଉଠେ ଏଠି କାପାଇଁ କୋହ l

ହସର ପାଖୁଡା ଖେଳୁନି ଓଠରେ  

ନାଁ କି ଛନ୍ଦ ଆଜି ମିଶୁନି ପାଦରେ 

ଛାତିର ଆବେଗ ପଥ ଅଣ୍ଡାଳୁଛି 

ବର୍ଷୀବ ଆଜି ତା ପ୍ରିୟର ଛାତିରେ l

ରାତି ଆସି ଫେରି ଗଲା ତା ରାସ୍ତାରେ 

ଜହ୍ନ ଭି ଲୁଚିଲା ଆକାଶ ବୁକୁରେ 

ତୁମକୁ ପାଇବାର ଏ ସ୍ବପ୍ନ ମୋହର 

ଭାଙ୍ଗି ମିଶିଗଲା ଏ ଫଟା କପାଳେ l

ଜୀବନ ଓ ପ୍ରେମର ବିଚିତ୍ର ଯୁଧ୍ୟରେ 

ପରାସ୍ତ ସୈନିକ ମୁଁ ନିଜକୁ ମଣେ 

ତ୍ୟାଗୁଛି ଜୀବନ ଏ ଆଶାକୁ ନେଇ 

ଆରଜନମେ ତୁମେ ମିଳିବ ମୋତେ l