ବାଲ୍ୟକାଳ

ସୁନୀଳ ଆକାଶେ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ମୁଁ

ବାଲ୍ୟକାଳ ସ୍ମରଣୀୟ 

କେତେ ଡହରାମି କେତେ ଯେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ

ଅଲିଭା ଏ ଜୀବନ୍ତ ||

ସାଇତି ରହିବ ବାଲ୍ୟକାଳ ମୋର

ଅଭୁଲା ଏ ଚିର ସ୍ମୃତି

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ ସେଇ ବାଲିଘର

ଖୋଜିଲେ ମିଳିବ ନାହିଁ||

ପିଲାବେଳ ସ୍ୱର ଅଟଇ ମଧୁର

ସୁନ୍ଦର ତା ଶଶୀମୁଖ

ଆଜି ସେଇଦିନ ଭାଳି ମୁଁ ହେଉଛି

ଝୁରି ଝୁରି ସେ ଅତୀତ||

ଅତୀତ ସାଜିଛି ସେଇ ବାଲ୍ୟକାଳ

ଅତୀତ ଅତିଥି ସେଇ

ବେଳେ ବେଳେ ସିଏ ଆଖିକୁ ଭିଯାଏ

ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିଟି ହେଇ||